Het roer om

Jullie zullen wel denken:"Zo, leeft die ook nog?"

JAAA ben er nog!! Heb even een tijdje niet zo heel lekker in mijn vel gezeten.. Weet niet precies wat de oorzaak was.. Er waren wel veel spanningen, zoals de bruiloft -niet dat ik niet blij ben dat ik getrouwd ben, maar het was veel geregel.. en zoals jullie in een vorige blog hebben kunnen lezen, is er ook wat ruzie geweest met familie. Verder was er nog de onzekerheid van mijn man zijn baan. December zou zijn contract aflopen en er was geen duidelijkheid over voortzetting enz. MAAR!! Boven de verwachtingen.. heeft mijn man een vast contract gekregen!! Eindelijk wat financiële zekerheid :D

Ik werk zelf nu ruim een jaar bij een wassalon. Al vanaf het begin zit ik er niet op mijn plek. Het was dat ik geld moest verdienen en kon die baan toevallig krijgen. Het verdient BAGGER, het werk is eentonig en 10 km onder mijn niveau... heb echt het gevoel dat ik met de dag dommer word! De werktijden zijn ronduit KUT (16 uur verdeeld over 4 middagen van 13.00 tot 17.00), mijn bazen zijn 2 randdebielen waar je niet mee kunt praten, ik kan noooit vrij krijgen wanneer ik dat wil! Kun je nagaan.. pas na een jaar kan ik met moeite 2 weken vrij krijgen... met ruzie en al! Ik ben het al zo'n lange tijd spuugzat!! Maar ontslag nemen komt er maar niet van :( Ik ben bang voor verandering, terwijl ik dit ook absoluut niks vind... het enige wat ik nu heb.. is dat ik weet waar ik nu aan toe ben, ook al is het KUT.

Nu het eindelijk een beetje begint te dagen dat m'n man een vast contract heeft... durf ik nu toch de stap te nemen! Heb vorige week een sollicitatie de deur uit gedaan bij de nieuwe jumbo op ons dorp. Dinsdag heb ik gesolliciteerd bij een uitzendbureau voor de Agrimarkt. Het is ook niet veel, maar vast veel en veel beter dan de hel waar ik nu in zit.

Heb er ook over nagedacht om weer te gaan studeren.... Ben in 2008 na anderhalf jaar gestopt met SPH, heb wel me Propedeuse gehaald, maar of ik terug wil, is een tweede..... Het is gewoon zo veel zelfreflectie!! Ook heb ik best veel te verduren gehad de afgelopen jaren.. ruzies met mijn moeder... mijn zwangerschap, het overlijden van mijn oma, de zelfmoord van mijn biologische vader... Ik kan er nog niet eens aan denken om casussen te behandelen van mensen die misschien dezelfde dingen hebben meegemaakt.. het is gewoon te veel. Wat ik eventueel zou willen doen is SPW-4, maar dan zou ik nog flink uit moeten zoeken hoe en wat.. ook ivm studiefinanciering en al.

Maar ja, toen kwam de vraag.... WANNEER wil ik daar dan aan beginnen?? Ik bedoel, we willen ook nog een tweede kleine.. en niet teveel leeftijdsverschil. Joey is nu 2.. en als ik eerst een opleiding zou doen en minstens een jaar aan het werk zou gaan erna.. dan zijn we alweer 4 jaar verder! Dusja.. 2 geliefden gaan de discussie aan.. en we zijn het eens geworden! Eerst een baby... dan op het gemakje aan een carrière werken! 

Nu gaan we nog niet gelijk beginnen, want anders zou de kleine ook in november geboren worden.. Nee, doe mij dit keer maar een lente/zomer- kindje :) Dus... kunnen we nog even aan het idee wennen.. Het plan is er al... iets wat we de vorige keer niet hadden hahaha

Nu ik deze blog schrijf.. besef ik meer en meer, dat ik moet doorzetten met mezelf gelukkig te maken. Ik wil elke dag laten tellen! Ik moet stoppen met deze klotebaan en opnieuw beginnen.