Joey is thuis!!

Woensdagochtend 5 november: We stonden net op het punt om te vertrekken naar Rotterdam. Ik was even niet in de buurt van mijn telefoon blijkbaar, want ik had ineens een voicemailbericht. Het was de ic van Sophia Ziekenhuis in Rotterdam. Schrok me gelijk het leplazerus, want je denkt dan gelijk het ergste. Met een bonzend hart in mijn keel hoorde ik de rest aan. Joey mag opgehaald worden om naar huis te gaan. JAJAJA!! roep ik keihard uit en vlieg mijn schoonmoeder om de nek. Bennie is net Joey aangeven bij de burgerlijke stand. Ik besluit hem meteen op te bellen. Schatje!! Ik huil... Joey mag naar huis!! Sorry dat ik je zo laat schrikken, lieverd, maar dit zijn echt tranen van geluk.

We komen aan in Rotterdam. We denken hem gelijk mee te kunnen nemen, maar blijkbaar moest hij nog urine afgeven voor onderzoek. Ze hadden het 's morgens geprobeerd, maar ze waren net te laat met het kathetertje omdoen. Dus moesten we wachten tot ie weer had geplast. Ondertussen nog een keer borstvoeding gegeven. Om 15:00h had ie gelukkig geplast. We konden inpakken en wegwezen.

En toen was het jochie eindelijk om 1700h thuis in vertrouwde omgeving. De artsen weten nog steeds niet wat er nou precies is, maar ze gaan alles proberen uit te sluiten. 13/11 gaan we voor onderzoek in Vlissingen en 18/11 is er een onderzoek in Rotterdam. Vooralsnog is er geen sprake van levensgevaar of wat dan ook. Maar dat maakt op dit moment helemaal niet uit. Het belangrijkste is:

ME JOCHIE IS THUIS!!!!!!!!!!!!!!!

Vrijdag 7 november: De dag dat mijn oma wordt begraven. Joey mag naar tante Wilma, terwijl wij naar de begrafenis gaan. Uiteraard telefoons uit. Eenmaal weer in de auto op de terugweg zet ik mijn telefoon weer aan. Een voicemailbericht. Een kinderarts van ziekenhuis Walcheren. We moeten dezelfde middag nog langs komen omdat Joey een medicijn toegediend moet krijgen. Ik gelijk in de stress. Tranen van verdriet, want ik ga zoals altijd weer uit van het ergste. Had ik me ingesteld op dat ik na al dat verdriet van de begrafenis mijn jochie weer in mijn armen kon sluiten... Eenmaal daar aangekomen legt de kinderarts uit dat ze er vrijwel 99% zeker van zijn dat het toch bloedinkjes op de lever betreffen. Daarom heeft hij een shot vitamine K nodig om te zorgen voor een goede stolling. Een enorme opluchting dus. Nu alleen nog de nacontrole in Rotterdam en Vlissingen nog en dan hoop ik dat we deze heissa af kunnen sluiten!!