Consequent nachtvlindertje?!



Altijd fijn om al die positieve berichten te lezen dat het goed gaat met de kleine, dat hij zich goed ontwikkelt en dat je übertrots bent en een gelukkige mama die volop van de kleine geniet. Toegegeven, ik schrijf mijn blogs ook vaak een tikkeltje positiever dan de realiteit. Niemand wil tenslotte lezen dat het soms ook verdomd zwaar kan zijn, dat je je kind zo nu en dan weleens achter het behang kan plakken of dat je niet kan wachten tot hij naar de basisschool gaat, zodat je eindelijk weer eens wat tijd voor jezelf hebt. Gelukkig overheersen de gelukkige momenten met je kind dusdanig, dat je op het moment van het schrijven van een blog, je alleen nog maar de leuke dingen herinnert. Het zou tenslotte ook geen positief signaal zijn wanneer je alleen maar de negatieve dingen kan opsommen. Feit blijft dat ze er zijn, want het moederschap gaat immers niet altijd over rozen.

Vrijdagavond om 23.00 uur besluit ik maar te gaan slapen, want de nacht ervoor was Sami al een aantal keren wakker geworden en ik had mijn rust nodig. Nog geen vijf minuten later hoor ik Sami zachtjes jammeren. Ik hoor het even aan en ga dan toch naar zijn kamer. Ik leg hem weer neer en ga terug naar mijn bed. Tien minuten later weer hetzelfde verhaal, weer leg ik hem neer en plof terug in bed. Een paar minuten later zucht ik weer eens diep bij het horen van gehuil en loop weer richting Sami's kamer. Mijn man zit nog voetbal te kijken en dus leg ik Sami even bij hem neer met een flesje melk. Ik geef hem hoestdrank, neusspray en een zetpil, omdat hij behoorlijk verkouden is. Ik zoek mijn bed weer op, maar wordt na tien minuten weer uit mijn halfslapende toestand gewekt, omdat mijn man een poging doet om Sami in bed te leggen. Weer gehuil. Ik sta maar weer op en doe een poging, en nog één en nog één. Inmiddels is het al snel 00:30 uur, daar gaat mijn 'ik ga op tijd naar bed' poging. Heel onconsequent leg ik Sami bij ons in bed en ook mijn man kruipt erbij. Ik voel dat mijn lichaam overgaat naar de slaapmodus en hoor ook geronk van mijn mans kant, die is dus sowieso al vertrokken. Naast me voel ik gewoel en regelmatig krijg ik een klap, stoot of duw van Sami. Om 2.00 uur hoor ik mijn man geïrriteerd mompelen; Sami zit hem doodleuk kopstoten te geven. Pff ik besluit dat het genoeg is geweest, pak Sami op, vul zijn fles met wat melk, kleed hem om (door zijn nachtelijke taferelen is hij nat van het zweet) en leg hem in bed. Met één oor open val ik in slaap en tot grote heugenis zie ik dat het 8.45 uur is als ik wakker word.

Met het lood in mijn schoenen leg ik Sami zaterdagavond in bed. Vrezend voor een herhaling van het tafereel van de avond ervoor, ga ik wederom op tijd naar bed. Dit keer lig ik er daadwerkelijk om 23.00 uur en val ook daadwerkelijk in slaap. Om 4.30 uur gaat het Sami-alarm. Ik ga naar hem toe, leg hem weer neer en loop terug naar mijn warme bed. Een kwartier later word ik weer wakker en heb gewoonweg geen zin meer in gezeur. Ik pak hem op en leg hem bij ons in bed. Gelukkig vindt hij direct zijn plekje en valt nu wél direct weer in slaap. Om 6.30 uur gaat het alarm voor het ochtendgebed. Zodra ik mijn bed uitstap, slaat Sami zijn armen uit. Net alsof hij wéét dat ik weg ben en van de gelegenheid gebruik maakt door breeduit te gaan liggen. Even later schuif ik hem langzaam opzij en kruip er weer naast. We slapen rustig verder.


Zondagochtend word ik om 8.45 uur wakker. Naast me
ligt mijn man en tussen ons in ligt ons kleine engeltje. Een klein engeltje, zo
ziet hij er op dat moment uit wanneer hij in zijn witte slaapzak, met zijn
bijna lichtdoorlatende oogleden die zijn mooie blauwe ogen bedekken, diep in
slaap op ons bed ligt. Ik wrijf zachtjes over zijn wang en strijk door zijn
haren. Stiekem pak ik mijn telefoon en maak een foto van hem, want dit moment
wil ik graag vastleggen. Ondertussen wordt ook mijn man wakker en aanschouwt
zijn slapende zoon. Even zijn we intens gelukkig met hem, met ons, met dit
moment. Mijn man kan het ook niet laten om hem even te aaien en in een
opwelling om hem te knuffelen, maakt hij hem wakker. Sami kijkt even verward om
zich heen. Zich waarschijnlijk niets herinnerende van de voorgaande nacht,
kijkt hij even verward om zich heen. Dan verschijnt er een grote glimlach. Ook
mijn man pakt zijn telefoon en samen maken we wat mooie foto'tjes van ons
drietjes.


Consequent zijn, met een tikkeltje 'ik zie het door mijn vingers' er door heen. Soms moet je wel, want niet alleen het welzijn van je kind is belangrijk, ook je eigen welzijn is van waarde. Wanneer Sami moeilijk in slaap komt, ben ik resoluut; ik loop desnoods twintig keer op en neer naar zijn kamer om hem weer neer te leggen. 'Ach, laat hem toch even bij ons zitten' neuriet mijn man. 'Nee, ik pieker er niet over, als je daar eenmaal aan begint...'. Als Sami dan na een kwartier of half uur tóch rustig gaat slapen, voel ik me voldaan. Soms slinger ik nog even een 'zie je nou wel' naar mijn mans hoofd. Het niet in slaap komen is frustrerend, maar niet zo ellendig als het 's nachts niet goed doorslapen. Mijn lichaam en humeur lijden onder Sami's slaapgedrag. De afgelopen weken slaapt hij slecht door, zijn laatste kiezen komen door en dat doet hem pijn. Daarnaast is hij sinds anderhalve week verkouden, wat ook door de kiezen zal komen. Zijn verkoudheid houdt hem 's nachts wakker en mij dus ook. Over het algemeen is hij een hele goede en consequente slaper, dus ik word nu echt op de proef gesteld. Gelukkig komt alles met fasen en vertrouw ik erop dat hij binnenkort weer beter zal doorslapen!




498 x gelezen, 0

reacties (0)


  • orsen

    Hoi hoi, mama zijn is echt wel zwaar soms, het is echt super leuk, maar ook heel erg vermoeiend. Nou hier heeft Ekin nog noooit bij ons in bed geslapen, ik meen het dan ook ik kan het met de hand tellen. Want ben gewoon daar niet aan begonnen, toen ik bv gaf, gaf ik zittend, en morgensvroeg voedde ik hem en legde hem gelijk weer in bed. En zo is dat altijd gebleven, als hij nachts wakker werd, en niet sliep of hij was ziek, bleef ik heel kort zitten bij zijn bed, en aaide over zijn hoofd, en soms wel tot 1 uur, en daarna sliep hij uiteindelijk, en de laatste keren dat hij ziek was, legde ik hem bij ons in bed, omdat het zo koud was, om nachts bij hem te zitten, vroeg hij, of wees met zn hand naar zijn kamer, omdat hij gewoon niet bij ons in bed slapen wil, en hij houdt ook niet echt van knuffelen, en zei schlafen schlafen, breng me naar mn eigen kamer, met zn eigen woorden dan. En zo is het gebleven. Ene kant wel fijn, maar soms vindt ik het wel schattig als hij nou een keer bij ons zou slapen. En hier slaapt Ekin trouwens nog niet door, en vaak nog met de speen, een tijdje had hij geen speen, maar omdat nu Cem wel een speen heeft, en nog jarloers op hem is, ishij er weer aan gewend geraakt. Ik probeer trouwens middags als de kids slapen zelf ook te slapen, anders trek ik het echt niet. En hier trouwens 4 kiezen, hoeveel heeft Sami er? Nou heel veel beterschap voor je kleine man! Binnenkort wordt hij 2 jaar puffffff, wat snel!

  • Meslina

    Inderdaad... Ik ben ook van het consequent blijven.. Maar als ik amper aan slapen toekom en dit dagen volhoudt, hebben ze ook geen vrolijke moeder meer. Soms moet het maar even. En net wat je zegt. Het lijkt alsof ze nog onschuldiger en nog schattiger zijn wanner ze bij jou in bed liggen

  • Newyork2009

    Oh jeetje ik kan me heel goed voorstellen dat dit je heel zwaar valt! Ik herken veel in je consequent zijn met af en toe door de vingers kijken, want die kleintjes pakken onze stress ook op, dus hoe moeilijker wij het maken hoe dwarser ze gaan doen? Hopelijk zal Sami snel weer een voorbeeldige slaper worden, zodat papa en mama ook weer lekker kunnen slapen zonder stoten haha.. Succes meid! Liefs X

  • Mama-van-Aiden-en-IsaNora

    Wat super leuk weer geschreven, je zou er eens een bundel van moeten maken,
    Zooo herkenbaar ook he. de stoten van je kindje tegen je aan en je man die naast je ligt die al ligt te snurken en jij ligt er dan op slaapmodes naast.. met een woelend kind naast je geweldig!!

    Tuurlijk wil je zo consequent mogelijk zijn maar idd je eigen welzijn is ook belangrijk anders heeft je kind ook weinig aan je de volgende dag,
    Gelukkig hebben wij dan een kind met de verslaving teletubbies!! daar kunnen ze dan nog even op teren als het echt even niet meer wilt

  • hb4ever

    Ik hou er van om jou blogs te lezen berdien! Ik hoop dat Sami zo gauw mogelijk geen last meer heeft van zijn kiezen, zodat hij én jij aan jullie nachtrust toekomen. Uit ervaring weet ik dat, dat niet zo fijn is hahah (Heb al geen degelijk nachtrust gehad sinds mij 36 weken zwangerschap). Hopelijk begint te mijne ook door te slapen in de avond (wat ik nog niet zo gauw zie gebeuren :( )

  • umm hudayfa

    Wat heb je dit weer mooi geschreven! Soms lijkt het door blogs inderdaad allemaal rozengeur en manenschijn maar er zijn natuurlijk ook mindere momenten haha. Hoop dat z'n kiezen er snel zijn en dat ie weer lekker kan doorslapen maar wat je schreef over dat moment dat hij tussen jullie lag en eruit zag als een engeltje had je natuurlijk ook niet willen missen. Erg leuk om dit te lezen, het lijkt net of ik er zelf bij was haha. Liefs Kimberley

  • KelimelerYetmez

    Was dat maar bij ons ook zo Kayra slaapt alleen als iemand naast haar slaapt anders niet en die nachten maak ik hier in de week wel 2 tot 3 dagen mee. Dus ik weet wat je meemaakt en veel sterkte ermee. :p geniet van je kleine engeltje