De `2` staat er nu voor!
Het aantal maanden was in den beginne slechts een enkel getal, toen kwam er een één bij en nu zijn we alweer bij de twee belandt; Sami is alweer 20 maanden! Ik kan niet eens meer spreken van maandJES, ook niet meer van anderhalf, nee ik zeg voortaan maar gewoon 'bijna twee jaar'.
Over vier maanden gaat mijn grote knul naar de voorschool. Ik twijfelde of ik Sami naar een peuterspeelzaal moest sturen of naar een voorschool, maar wat bleek, in Rotterdam Charlois zijn er vrijwel geen peuterspeelzalen, want deze zijn allemaal voorscholen geworden. Zo een voorschool it is. Enigszins beschamend dat ik pas bel als Sami twintig maanden is en niet met één jaar, vraag ik of hij nog terecht kan op korte termijn. En ja hoor, hier in de buurt gelukkig geen wachttijden. Met vier maanden gaat hij dus vier dagdelen naar de voorschool, twee ochtenden en twee middagen. Het verschil met de peuterspeelzaal is dat deze vier dagdelen ook verplicht zijn en dat er een heel taalprogramma wordt afgewerkt. Hoe ik dat straks ga doen met de middagen en zijn middagslaapje dat weet ik niet. Ik zal het maar afwachten en aanzien hoe het gaat lopen.
Gelukkig kan ik alleen maar melden dat alles heel goed gaat met mijn knulletje. Momenteel is hij wat verkouden en heeft hij last van zijn laatste vier doorkomende kiezen, maar verder doet hij het uitstekend. Het eten gaat gelukkig weer wat beter, hij slaapt goed en ontwikkelt zich uitstekend. Zijn taalontwikkeling loopt alleen een beetje achter. Of nou ja, achter, in ieder geval loopt hij er niet mee vooruit op zijn leeftijdsgenootjes. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat goed gaat komen. Om deze reden vind ik de aandacht voor de taalontwikkeling op de voorschool erg positief.
Uitdagend gedrag voert momenteel erg de boventoon in Sami zijn houding. Hij is erg nieuwsgierig en wil het liefst overal aanzitten. Met regelmaat loop ik met een bonzend hart door het huis. Zo deed hij afgelopen weekend nog een greep in de keukenlade en rende weg met een groot vleesmes. Uiteraard met zijn hand niet om het lemmet, maar om de meszijde. Gelukkig kon ik vrij snel reageren en hem ook vrij makkelijk afpakken. Ook heeft hij vorige week de set te pakken gekregen waar wij destijds onze bruidstaart mee aansneden. Ook hier weer had hij het mes bij de scherpe zijde vast. Terwijl ik hem probeerde af te pakken, want deze keer wilde hij hem absoluut niet afstaan, hield hij hem zo goed vast dat ik me verbaasde dat het bloed niet uit zijn handpalmen stroomde. Het was ook nog een kartelmes. Gelukkig is ook dit alles zonder kleerscheuren afgelopen. En ja, hij valt regelmatig van de bank, ons bed (een boxspring), zijn stoel en over zijn eigen voeten, maar hij is een echte vent en huilt er weinig om.
Eén van de grappigste momenten van de dag, is toch wel het moment dat ik de huiskamer kom binnenlopen met zijn slaapzak. Hij heeft dan al zijn pyjama aan en weet dat bedtijd nadert. Zodra hij de slaapzak ziet, rent hij naar de bank en probeert zich achter mijn man te verstoppen of stopt zijn hoofd onder de kussen of plaid zodat ik hem 'niet zie'. Met enige strubbeling krijg ik zijn rechterarm in de slaapzak en op dat moment geeft hij zich altijd over; 'daag' zegt hij dan tegen papa terwijl hij erbij zwaait. Och, dan kan ik hem wel opeten!
Mijn knul wordt groot en zelfstandig! Hij kan en doet steeds meer zelf en hij blijft me verbazen over zijn kunnen. We zijn gisteren nog even naar het consultatiebureau geweest en hij weegt inmiddels alweer veertien kilo. Met het gewicht zit het dus wel goed. Alhoewel hij me soms erg moe kan maken en ik hem altijd weer met een gerust en tevreden hart op bed leg om van mijn rustige avond te gaan genieten, geniet ik ook ontzettend veel van hem. Mijn moederliefde lijkt nog steeds elke dag groter te worden..
reacties (0)