Rottige ochtend voor Sami en mij; een waarschuwing voor jullie!
Vanmorgen een angstvallige anderhalf uur doorstaan. Onze kleine man had zichzelf namelijk opgesloten in onze slaapkamer. Al een hele tijd is de sleutel uit het slot, omdat Sami er steeds aan zat, maar gisteravond had mijn man hem er weer in gedaan en vervolgens vergeten eruit te halen. Om negen uur vanmorgen hoorde ik Sami aan de klink trekken en ging ik even een kijkje nemen. Mijn schrik was enorm toen ik zag dat hij hem van binnen op slot had gedraaid. Gelukkig besefte ik direct dat mijn slaapkamer geen verborgen gevaren kent en hij er wel veilig was. Na vele wanhopige pogingen om Sami zelf de sleutel om te laten draaien, kwam ik tot het besef dat hij gewoon niet door zou krijgen dat hij de sleutel weer terug moest draaien. Ik heb alles geprobeerd; de sleutel terugdraaien van de buitenkant met een schroevendraaier, de sleutel eruit duwen om hem op een krant te laten vallen en hem dan onder de deur door terug te schuiven (Sami pakte de krant én de sleutel, dus helaas) en ik heb zelfs geprobeerd de deur open te breken met een grote schroevendraaier. Ik had mijn man al verteld wat er gaande was en die was al op de terugweg van zijn werk en ook had ik mijn vader gebeld, aangezien hij bouwvakker is en mij misschien tips kon geven. Sami bleef in eerste instantie rustig, maar na een half uur begon hij te huilen en werd op een gegeven moment helemaal overstuur, zo zielig!! Hij had vannacht al slecht geslapen omdat hij ziek en verkouden is en hij liep nu dus ook extreem te snotteren. Het is verschrikkelijk als je je kind niet kan troosten als je hem zo hoort huilen! Ik zag hem door het sleutelgat ook wanhopig door de kamer heen en weer lopen. Ik heb nog een koekje onder de deur door geschoven, maar deze wilde hij niet. Om kwart over tien kwam mijn man thuis en hij kwam direct in actie:
Dit was de enige oplossing, aangezien we niet nog een half uur of uur op een slotenmaker wilden wachten. Zodra mijn man het gat in de deur had getrapt, stak Sami zijn handje erdoor naar mij toe. Dat was wel even hartverscheurend. Hij schrok ook heel erg van de herrie van het trappen. Hij bleef nog wel even door snikken van de schrik en begon ook steeds weer te huilen als ik hem op de grond zette. Gelukkig is het verder goed afgelopen, maar dames, ik wil jullie hiermee ook waarschuwen; laat nooit een sleutel in een sleutelgat zitten!!! Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik het raam van mijn slaapkamer had opengezet en hij op de bureaustoel was geklommen en uit het raam was gevallen.
Sami ligt nu weer lekker te slapen, nadat ik hem een lekkere warme douche heb gegeven. Hopelijk is hij alles snel vergeten! Wij gaan intussen op zoek naar een nieuwe deur ;)
reacties (0)