Mini Mama vs. Sami (fotovergelijking + update)
Toen ik bovenstaande foto van mijzelf tegenkwam, was ik enigszins flabbergasted. Met name het haar deed me direct aan bovenstaande foto van Sami denken.
Nog zo één:
Toch vreemd dat iemand zo op je kan lijken! Sami begint nu ook langzaam trekjes van zijn vader te vertonen, gelukkig maar, aangezien paps soms gek werd van 'wat lijkt hij op jou Berdien!'.
Update'tje
Box weg
Gisteravond hebben we, na wat twijfels toch vol overtuiging, de box uit elkaar gehaald en richting kelder gebracht. Eindelijk weer wat ruimte in mijn toch al te kleine huisje. Sami had een haat-liefde verhouding met dat 'ding' en dan met name de nadruk op 'haat'. Aangezien de liefde de laatste tijd dus ver te zoeken was, elke poging van mij om hem erin te zetten resulteerde in een enorme schreeuwpartij en hij alleen stof stond te vangen, is ie nu dus weg! Zijn tafeltje en stoeltje zijn ervoor in de plaats gekomen. Sami tevreden, paps en mams tevreden.
Yeah, de kies is erdoor!
Na Sami's vele doorweekte broeken door de diarree-aanvallen, is eindelijk zijn onderste kies doorgekomen. Jeetje, wat had ik ineens veel was van hem en op sommige momenten was ik bijna door al zijn rompertjes heen. Sommige, met name witte, rompers hebben de diarree-aanvallen helaas niet overleeft. Heel jammer, maar ik krijg ze gewoon niet meer schoon. Op de luiers na, heeft hij er gelukkig vrij weinig last van gehad. Althans, voor zover ik het gemerkt heb natuurlijk.
Ramadan
Woensdag begint de vastenmaand ramadan weer. Wat is het jaar snel voorbij gevlogen zeg! Elk jaar met het suikerfeest (afsluiting van de ramadan en de eerste dag dat er weer gegeten mag worden) ben ik weer enigszins opgelucht dat het achter de rug is en dat ik weer een heel jaar gewoon mag eten. Echter, dat jaar gaat weer zo snel voorbij en nu staat de ramadan alweer voor de deur te wachten. Het is absoluut een bijzondere maand, met veel gezellige etentjes bij vrienden en familie, die op hun beurt ook weer bij ons aanschuiven. Het is de maand waarin de eerste openbaringen van de Koran aan de profeet Mohammed (vzmh) plaatsvonden. Tezamen met de geloofsgetuigenis, het gebed, de hadj (bedevaart naar Mekka) en de zakat (armenbelasting), vormt het vasten tijdens de maand ramadan de vijf zuilen van de islam.
En verder...
gaat het leven hier zijn gangetje. Sami rent (meestal) vrolijk rond door het huis. Hij kan inmiddels heel goed duidelijk maken wat hij wil. Wanneer hij dorst of honger heeft, gaat hij op het traphekje staan dat hem de toegang naar de keuken belemmerd. Hij weet immers dat alles uit de keuken komt. Als ik hem niet zie of hoor, dan komt hij wel naar me toe, pakt mijn hand en wil dat ik achter hem aan loop. Hetzelfde verhaal wanneer hij iets uit zijn kamer wil waar hij niet bij kan. Vooral de eerste keer dat hij dit deed vond ik dit echt hilarisch! Ook pakt hij mijn vader bij zijn hand om hem mee naar buiten te nemen. Hij begint gelukkig alles goed te begrijpen. Als ik hem vraag om zijn bal te pakken, dan loopt hij naar zijn slaapkamer om vervolgens terug te komen met, inderdaad, de bal. Ook heeft hij gisteren 'bal' gezegd. De laatste week lijkt hij weer een ontwikkelingssprong te hebben gemaakt, want ik zie allemaal nieuwe dingen bij hem. Echt super!
Sami heeft mij vorige week echt aan het huilen gemaakt. Letterlijk, want hij heeft met volle kracht een blikje RedBull tegen mijn gezicht geslagen. Nadat de sterretjes waren verdwenen, was daar mijn man; 'je bloedt, je bloedt, houdt er snel koud water op!' Enigszins beduusd van de klap, probeerde ik de tranen weg te vegen. Dit deed even zóveel pijn dat ik alleen maar mijn hand hard tegen mijn lip aan kon drukken. Ik zag inderdaad bloed aan mijn handen en een blik in de spiegel liet me weten dat er een redelijk diepe snee boven mijn rechterlip zat en een snee aan de binnenkant van mijn lip (waarschijnlijk raakte mijn lip daar mijn hoektand). Tot mijn schrik zag ik ineens twee rimpeltjes aan de rechterkant van mijn mond, aangezien mijn mond helemaal opgezwollen was. Nu weet ik dus waar ik in de toekomst in ieder geval twee rimpels kan verwachten. Eveneens weet ik nu hoe het moet voelen wanneer je je lippen laat opspuiten. Anyway, de snee heeft nog zeker een paar uur (waterig) bloed gedruppeld. De binnenkant deed die dag ook redelijk veel pijn en was helemaal rood en blauw. Nu, na anderhalve week, is het redelijk weggetrokken en zit er gelukkig geen litteken. En Sami, die is vrijgekomen van wat mogelijk zijn eerste straf had kunnen zijn. Door de pijn heb ik geen moment op hem gelet en heb ik hem er dus ook niet op kunnen aanspreken. Ditzelfde gold voor mijn geschrokken man, die me overigens later vertelde dat Sami gewoon lekker doorspeelde zonder ook maar één blik aan mij te schenken :(
Dit was het weer even voor nu. Ik zal hierna nog een leuke fotoblog in elkaar zetten :)
reacties (0)