Zelluf doen en andere ditjes en datjes + foto`s
Zelluf doen en andere ditjes en datjes + foto's
De 14 maanden zijn we inmiddels alweer ruim gepasseerd. De tijd vliegt en met de weken die verstrijken haalt Sami steeds meer en meer ondeugende dingen uit. Als ik naar hem kijk, zie ik een energieke peuter die geen gevaren kent en graag de grenzen opzoekt. Zowel de grenzen van gevaar als de grenzen van mama's regels.
Hij houdt me goed bezig, die kleine ondeugd. En hoezeer ik ook geniet van zijn aanwezigheid, ik waardeer zijn middagslaapje nog steeds enorm. Middagslaapjes duren de afgelopen weken erg lang, met als toppunt afgelopen maandag toen ik meneertje om 10:45 uur op bed legde en hem pas om 15:15 uur weer terug zag. Toegegeven, dit was wel erg lang vergeleken met normaal, maar met een gemiddeld slaapje van 2,5 uur, mag ik zeker niet klagen. Ook heeft Sami regelmatig zin om uit te slapen tot 9 uur, wat ik hem zeer in dank afneem. Afgelopen zaterdag hebben we nog wel weer een vermoeiende nacht gehad, toen hij om 2 uur wakker werd en niet meer kon slapen tot 4 uur. Ik vermoed dat het te maken heeft met zijn doorkomende tandjes of met de BMR prik die hij 10 dagen daarvoor had gehad. Nobody can tell.
Woensdag 9 juni zijn we weer naar het CB geweest voor de 14 maanden controle en de (voorlopig) laatste twee prikjes. Sami is 83,5 cm en weegt 12,3 kilo. Waar hij qua lengte nog steeds netjes de bovenste groeilijn volgt, gaat zijn gewicht er nu onder zitten. Het moge duidelijk zijn dat hij erg energiek en actief is, want hij komt nog heel geleidelijk aan. Dát hij vol energie zit, heeft de CB arts aan den lijve ondervonden toen ze een kopstoot van hem kreeg terwijl ze de prik wilde zetten. Gelukkig vatte ze het goed op. Ik kreeg nog het advies om Sami extra vitamine D te geven, omdat ik hem gewone halfvolle melk geef in plaats van opvolgmelk. Gelukkig had ik nog een potje thuis staan, dus voortaan krijgt Sami netjes tien druppeltjes in zijn fles melk.
Met trots kan ik inmiddels ook melden dat de eerste woordjes zich hebben aangediend! Sami zegt inmiddels mama, papa, baba (Turks voor papa) en bah (als iets vies is). Ik liep (en loop nog steeds) de hele dag tegen hem te praten en hem te stimuleren en het lijkt erop dat het eindelijk zijn vruchten begint af te werpen. Hij beseft zelf ook dat hij iets geleerd heeft, want als ik zeg 'zeg eens papa' en hij vervolgens ook 'papa' zegt, begint hij helemaal te lachen. Ik zeg vervolgens 'goed zo Sami', waarop hij voor zichzelf gaat klappen. Om verliefd om te worden toch?!
Terwijl hij ouder wordt, wordt ook steeds duidelijker dat meneer karakter heeft. Een karakter dat onder meer getypeerd wordt door eigenwijsheid. Hij weet heel goed wat hij wil en als hij zijn zin niet krijgt, dan gaat hij hard schreeuwen. Ikzelf ben inmiddels immuun geworden voor zijn gegil, en dat moet ook wel wil ik consequent blijven, maar ik vrees dat anderen er zich nog wel aan gaan storen. Maar ach ja, het is en blijft een kind. Ik mag hem tegenwoordig ook bijna geen eten meer geven, want Sami wil het zelf doen. Met een lepel eten gaat nog niet, dus kan ik hem nog veilig een potje geven. Zodra ik echter een vork op het toneel tover, grijpt hij deze direct uit mijn handen om vervolgens zelf te gaan eten. Ook eten met zijn handjes vindt hij interessant. Hij kan goed en netjes zijn bordje zelf leeg eten, maar zodra hij vol zit, begint hij te klieren en kliederen. Het gaat gooien met zijn eten en gooit zijn bordje omver. Dat is dus meestal het moment om in te grijpen.
Sami lekker aan het smullen
Het lopen gaat mijn knulletje ook steeds beter af. Hij loopt het hele huis door, kan zelf ook opstaan zonder zich ergens aan op te trekken en is vanmorgen zelfs buiten even aan de wandel geweest. Het is ook grappig om te zien dat hij steeds harder kan lopen en een poging doet om 'snel' weg te lopen als ik achter hem aanren. Zijn nieuwe bezigheid, naast het lopen, bestaat uit het aan de kant gooien van de kussens van de bank en er dan achter te kruipen. Echt enorm lachwekkend hoe kinderen kunnen denken dat ze onzichtbaar zijn wanneer zij óns niet zien!
Sami die 'verstopt' zit
Ook de afgelopen weken heb ik meerdere hartverzakkingen gehad, veroorzaakt door mijn bengel. Zo stond hij ineens bovenop de tafel, stond hij op het punt om onze Nintendo Wi op de grond te gooien, was hij op zijn eetstoel geklommen wat hem toegang tot het dressoir verschafte en alles wat hierop stond en viel hij hard van zijn tafeltje af die in zijn kamer staat (waar hij ook opgeklommen was via zijn stoeltje). Ik kon hem net op tijd een rol Mentos uit zijn handen grijpen en tevens heb ik het leven van mijn draadloze toetsenbord en muis deze weken vaak gered. Gelukkig zijn er ook van die momenten dat hij lekker rustig en onbezorgd in zijn eetstoel zit te genieten van een koekje met een flesje roosvicee. Of dat hij lekker ligt te dutten zodat ik de tijd heb om dingen op de pc te doen, hele belangrijke zaken zoals Babybytes, maar ook minder belangrijke zaken zoals de administratie bijwerken ;)
Voor zover weer mijn 14 maanden update. Ik ben benieuwd wat ik jullie kan melden in mijn volgende blog. Nou ja, niet de direct volgende, want dat wordt een vrolijke fotoblog!
reacties (0)