Bevalling verhaal

Het heeft even geduurd maar hier dan eeeeindelijk mijn bevallingverhaal!

M'n lichaam was al een beetje aan het rommelen, swoensdags was Mike naar een concert en ik voelde echt dat ik voorweeen had, maar moest ik Mike naar huis laten komen? Straks kwam hij "voor niks" thuis, dus ik keek het even aan.. En ja het verdween na een tijdje weer.
Mike zei vrijdags dat het vandaag zou gebeuren.. Hij ging naar werk en ik werd wakker met pijnlijke krampen.. Maar weer wou ik 't even aankijken. Uiteindelijk rond half 12 de verloskundige gebeld, de pijn werd alleen maar erger. De verloskundige kwam er gelijk aan en ging kijken of ik al ontsluiting had, ja hoor, al 2cm! Dus ik had niet voor niks de pijn.. Mike kwam toch maar gelijk naar huis toe.. De pijn werd aldoor erger, heerlijke pijnn in mn rug waardoor ik totaal niet kon rusten en ik was super moe. 's Avonds kwam de vk weer om te kijken naar m'n ontsluiting maar nog steeds 2 cm.. Doordat de pijn alsmaar erger werd had ik wel meer ontsluiting verwacht! Ik zag tegen de nacht op omdat ik zoveel pijn had, Mike nam contact op de vk om te overleggen hoe ik de nacht 't beste kon overleven. Ze stelde voor om mij een nachtje in 't ziekenhuis te laten slapen met pijnstilling, zodat ik toch mn rug kon pakken.. Maar Mike kon helaas niet mee. Ik zag dat niet zitten, ik ben voor mezelf nog nooit in 't ziekenhuis geweest, en dan gelijk een nachtje in me eentje daar slapen.. Brr nee dat wou ik niet! Dus kreeg ik een slaappil zodat ik toch thuis kon slapen.. Helaas heeft die slaappil niet geholpen en heb ik echt een rotnacht gehad.. Zaterdags weer contact gehad met de vk en omdat ik ons kindje ook verwacht weinig voelde vond ze 't verstandig dat ik naar 't ziekenhuis toe ging voor een ctg. Dus fijn daar 3 kwartier aan de ctg gelegen, maar alles was goed met ons kindje. Gelukkig maar, maar de pijn werd er niet minder door. Weer een rotnacht gehad, zondag maar weer de vk gebeld dat ik 't niet meer lang trok, ze begreep me en zou maandag even contact opnemen met de gynceloog om te overleggen hoe en wat.. 's Maandags werd ik vroeg gebeld door de vk dat ik om 2uur in 't ziekenhuis moest zijn en een afspraak met de gynceloog had.
Daar aangekomen, kregen we een echo.. Jeetje we hadden sinds de 20 weken geen echo meer gehad dus het was super om ons kleintje weer te zien! Alles ging goed met 'm, gelukkig! Hij ging m'n ontsluiting nog even bekijken en ja hoor.. Nog steeeds 2cm! Ik werd gek, de pijn was niet te doen! De gynceloog zag het aan me en ging gelijk bellen. "Oke mevrouw van de Beek morgen word u ingeleid, tenzij er spoed tussendoor komt. We stellen voor dat u vanacht toch een nachtje hier door brengt met pijnstilling zodat u uitgerust aan de bevalling kunt beginnen"
Toen ging het ineens erg snel.. Thuis gauw de tas verder ingepakt en om 9uur naar 't ziekenhuis gegaan. Ik vond 't heelemaal niks, daar lag ik dan in koude lege kamer, helemaal alleen! Mike wou blijven totdat ik sliep.. Maar ze zouden me eerst nog aan de ctg leggen.. En Mike had ook echt zn rust nodig, want hij had ook gebrokn nachten achter de rug. Ik zag erg tegen de nacht op want ik was bang dat ik weer niet kon slapen. Om 11uur gaven ze mij de pijnstilling in m'n been.. En ik heb heeeerlijk geslapen! Ik schrok wakker van Mike die om 8uur naast mn bed stond. We kregen meteen te horen dat ik om 9uur werd ingeleid.. Het ging eindelijk gebeuren!
Om 9uur werd ik dus ingeleid en braken zn meteen mn vliezen.. Dat kwam er elke met plasjes uit, en aangezien ik veel aan de wandel was omdat liggen niet te doen was, was Mike elke keer druk om de plasjes vruchtwater op te ruimen ;) De pijn werd aldoor maar erger, ik werd misselijk en ben goed over mn nek gegaan. De ontsluiting kwam langzaam op gang.. En ik begon de rugweeen moeilijker te handelen. Ze besloten me zo'n morfine pompje te geven, ik die echt anti medicatie is, ging toch maar akkoord. Wat een verademing!
Maar het werd steeds erger, liggen was niet meer te doen, de weeen werden steeds erger en voor mn gevoel kon ik niet vaak genoeg drukken.
En toen bij 9cm bleef hij "haken".. Hij wou maar niet verder. Ik werd gek, want had al zoooo'n persdrang! Uiteindelijk zei de dokter dat we 't gewoon gingen proberen met 9cm.. Toen is het snel gegaan.. 10 flinke persen en 3kwartier verder, uiteindelijk toch ingeknipt want hij begon zich zorgen te maken over de ademhaling van ons kleintje, is om 20:23 eindelijk onze Luca Mason geboren! Ik dacht dat er nooit meer een eind aan kwam. Ik werd gehecht, Luca werd gecontroleerd, Mike belde familie.. Uiteindelijk besloten ze dat 't toch verstandig was dat ik nog een nachtje bleef. Ene kant baalde ik wel, moest Mike helemaal in zn eentje naar huis. Maar hij was ook kapot! Mn ouders en zussen kwamen nog, mn schoonmoeder en schoonzus en trotse broer Ashton.
Uiteindelijk echt heeerlijk geslapen met Luca naast me. Luca helemaal niet gehoord! 's Nachts wakker gemaakt voor zn voeding, ik probeer borstvoeding te geven, maar hij had niet zo'n zin. 's Ochtends kwam Mike weer gauw en mochten we fijn met zn 3tjes naar huis. Heerlijk om weer te thuis te zijn, heb een fijne kraamhulp gehad, Luca doet 't super, borstvoeding ging super en heb dat ongeveer 4 volle weken gegeven en ben toen langzaam gaan afbouwen. Ik was zo snel weer de oude en vond 't heerlijk om de deur uit te gaan, maar met borstvoeding is dat toch wel meer plannen. En ik zie mezelf niet in de bieb borstvoeding geven (ieder zn keuze natuuurlijk) en ook was het natuurlijk de vraag hoe het afbouwen zou gaan. Het afbouwen is super snel gegaan en binnen 2 weken was ik volledig over op de fles en ik moet zeggen, ik vind het wel wat makkelijker. Je kunt gaan en staan waar je wilt, ik ben blij dat ik borstvoeding heb gegeven, Luca heeft de basis gehad maar ook op de fles reageert hij super.Luca heeft dus ook de eerste 4 weken bij ons op de kamer in een wiegje geslapen, dan ging perfect. Maar ook wou ik dat hij op een gegeven moment in zn eigen kamertje zou gaan slapen anders zou hij zo gewend er aan raken. Ik begon met overdag in zn eigen bedje en de nachten in zn wiegje maar wel op zn eigen kamer. En vervolgens volledig in zn eigen bedje en daar slaapt hij heerlijk in. Hij slaapt van half 7 tot 7uur en dat is heerlijk, ook dat je je eigen rust krijgt.
Het is een heerlijk vrolijk mannetje, kletst en lacht de hele dag door! Is ontzettend druk met dingen ontdekken en wilt het liefst overal bij zijn. Van 't weekend rolde hij beide kanten op, hij begon met zn buik naar rug en de dag erop ging hij van zn rug naar buik. Ineens gaat het zo snel allemaal. Op het cb zijn ze ook erg tevreden met hem, hij groeit super hard en loopt zelfs een beetje voor op de jongens.  En vandaag: Alweer 4 maanden oud, alsof hij er altijd bijhoorde, het voelt zo geweldig om mama te zijn. Ik geniet, van ieder moment, van onze heerlijke knappe Luca, en van het mama zijn! Eindelijk! :)

Zo dat was het verhaal hihi..