De tijd vliegt

De tijd vliegt... als je het druk hebt.

Sinds ik een smartphone heb, gaat mijn laptop eigenlijk alleen nog maar zakelijk aan. Zo raakt BB een beetje in de vergetelheid, te zien aan mijn 405 wachtende berichten. Het is niet dat ik er niet aan denk, maar het komt er gewoon niet van. Regelmatig denk ik... zou die al bevallen zijn, en hoe gaat het met het kindje van die.... En nu eindelijk vandaag, ik werk thuis, zit achter de laptop, Sterre slaapt en Robin ook, het is lunchpauze, en jaaaa tijd voor BB.

Hoe is het inmiddels hier? Nou, eigenlijk wel goed. Voordat ik met verlof ging had ik het niet meer zo naar mijn zin op mijn werk. Maar nu gaat alles goed, de ene order na de andere, dus dat is fijn. Verder is mijn rayon veranderd van heel NL naar de onderste helft van NL, dus de helft van mijn klantenbestand heb ik afgestaan aan een collega. Ik moet dus die andere helft uitbreiden. Verder heb ik er een produktgroep bij gekregen, en nu is die collega overspannen. Dus ik moet die helft van NL ook nog even draaiende houden. Resultaat: ik heb het druk.

Verder loopt er nog een tiener in huis, die is vandaag vertrokken op kamp met groep 8. Leuk leuk leuk. Sterre is aan het verworden in een kleine draak. Ze is superjaloers op Robin en je kunt ze niet zonder toezicht bij elkaar laten. Dus als ik in de (volledig open) keuken sta, kan Robin niet in de wipper terwijl Sterre rondhobbelt, want ze slaat hem. Ook op het kinderdagverblijf is ze niet meer zo lief. Ze trekt aan kinderen hun haren en krabt ze. Lastige periode. Ze doet het ook achter in de auto. Sterre zit bewust niet naast de MaxiCosi, dus de oudste zit in het midden. NOu, die wordt helemaal in elkaar gebeukt door Sterre... We doen er alles aan om het af te leren, zijn echt super consequent, maar het lijkt niet te helpen. Nou ja, de aanhouder wint, dan maar... Zelf doe ik het gewoon terug als ze me om niets knijpt of slaat. Zo weet ze hoe het voelt en dat leg ik dan ook uit, afsluitend met een kus. Nu heeft ze iets nieuws: als ik boos op haar word, vraag ik altijd "ga je nu luisteren?" Normaal zei ze dan ja, en dan was het klaar en ging ze weer luisteren. Nu heeft ze de grens verlegd, en schreeuwt ze me toe "JAAAAA". Papa vindt een "ja" voldoende, ik vind het acceptabel dat ze naar me blert, en herhaal dus rustig "ja mama", tot ze een rustige "ja" zegt. Brutaal aapje.

Maarrrr.... ein-de-lijk..... na lang wachten, 16,5 maand om precies te zijn, ging ze op 15 april, mijn verjaardag (!!) ineens lopen. Vervolgens vond ze het niet nodig zelf te beginnen, en moest ze een bestemming hebben om naartoe te lopen. Dus je moest haar zelf overeind zetten, en dan liep ze naar de tafel. Maar nu zijn we 3 weken verder, en staat ze zelf op, en vind ze lopen fijner dan kruipen, dus hobbelt het hele huis door. Soms zie ik haar ook zeulen met de Little People bus, grote meid. Ze praat haar eigen taal, maar is begrijpbaar.

2 weken geleden ontdekte ze haar potje. Erg interessant, broek uit en erop mogen zitten. Hij stond in de badkamer, dus voor het douchen moest ze altijd even zitten. Ook de luiers worden steevast BAH genoemd. Zo stond ze op een gegeven moment nog te wachten in het bad tot ik haar eruit zou halen, begint ze druk te doen en te wijzen naar de pot. NOu ja okee..... ga maar op die pot dan. Mevrouw blijft even zitten, gaat staan,  gaat weer zitten, en na een tijdje zegt ze BAH en wijst naar die pot. Had ze toch gewoon een flinke plas gedaan!! Een week later staat ze beneden, en wijst naar haar luier met de mededeling BAH. Nou ,toen roken wij hem ook, dus ik dacht dat ze gepoept had. Maar dat was niet zo, het bleek een scheet, en mevrouw moest op de pot. Zelfde verhaal, zitten, staan, toch weer zitten, duwen, en ..... daar lag een drol. Ze staat regelmatig naar haar luier te wijzen met de mededeling BAH, de ene keer is het niks, de andere keer heeft ze een plas gedaan. We hebben 2 onderbroeken voor haar gekocht, daar loopt ze 's avonds wel eens in. Het is bij de ene plas en poep gebleven, maar ik vond het wel super knap. Van de zomer gaan we ermee aan de slag.

Robin is inmiddels begonnen op de opvang. Zijn wendag was geen succes, dus ik had er een hard hoofd in. Hij had zoveel gehuild... Bleken ze de fles met kraanwater aangemaakt te hebben en in de magnetron gezet te hebben. Tja, thuis krijgt hij alleen maar gekookt water, dus het kind had ontzettende buikpijn. Nu geven we gewoon altijd een flesje water mee, en sindsdien heeft hij het naar zijn zin op de opvang. En wat wordt hij al groot!! Hij is zó vriendelijk, echt een lief kind. En zoooo anders dan Sterre op die leeftijd. Overigens, Sterre kreeg haar eerste tand toen ze 4,5 maand was, Robin is nu bijna 4, dus ben benieuwd!! We zijn inmiddels net begonnen met potjes en geprakte koekjes, hij vindt het lekker.

Het is druk, maar wel gezellig. In mijn zwangerschap zei iedereen "zo, dat is ambitieus, zo kort achter elkaar", maar je rolt vanzelf mee in het ritme. Ik vind het alleen wel zwaar dat omdat we werken, kinderen, huishouden proberen te combineren, er altijd wel iets moet wijken, en vaak is dat de slaap. Vaak 6 uur per nacht, dus vaak moe. Als er dan 's nachts eentje huilt, trek je dat gewoon minder goed. Gelukkig gebeurt het niet vaak, en zijn de kids nog steeds uitslapers, dus op mijn vrije dag gaan de gordijnen pas tegen 12 uur open!!