Mijn bevallingsverhaal

Een ieder die mijn laatste zwangerschapsweken heeft gevolgd weet hoe ik in mijn maag zat met het grote gewicht van de baby, en allerlei horrorscenario's omtrent de bevalling. Laat het nou eens totaal anders uitgepakt zijn! Helemaal niet zo'n reuzebaby, en een droombevalling!!

Om 8.05 uur kwamen we in de verloskamer. Eerst werd ik aan de CTG gelegd, dit zou een half uurtje zijn maar werd 3 kwartier. In de tussentijd heb ik mijn verhaal gedaan over de bevalling van vorig jaar, en dat de persfase toen zo vervelend was omdat ze me de tijd niet gaven om dat pompje uit te laten werken en ik daarom nog zo suf was toen ik moest gaan persen, waardoor iedereen op een gegeven moment tegen elkaar aan het schreeuwen was. De verloskundige tegen mij, Jeroen tegen mij en ik tegen de baby. De verpleegster keek even snel in mijn dossier, en gaf vervolgens aan dat ze zag wie het was en zich er iets bij voor kon stellen.

Vervolgens zou de verloskundige komen maar die was even bij een vrouwtje die op het punt stond te bevallen. Okee, we wachten nog even. Nog steeds wisten we niet of ik al ontsluiting had, en of ik nog gel nodig zou hebben ofzo, dus het was allemaal nog onduidelijk hoe de dag zou gaan lopen. Als ik gel nodig zou hebben, kon het natuurlijk allemaal veel langer gaan duren. De kindjes zouden in dat geval bij oma slapen, alles was goed geregeld.

Maar goed, ineens stond toch de verloskundige er, die zou wel even gaan toucheren. Al snel meldde ze "je hebt ontsluiting, we breken meteen je vliezen maar." We zouden het een uurtje aankijken, anders ging het infuus erin. Dat uurtje werd ook anderhalf uur, maar om 10.45 ging het infuus erin. Ik had toen 2 cm ontsluiting. Om 13.00 uur zou de verloskundige weer komen toucheren.

Omdat mijn weeen écht op gang kwamen, en ik neigde om te vragen naar het pompje, wilde ik om 12.30 uur dat ze nog even toucheerde. Ik bedoel, als ik niet vorderde in mijn ontsluiting, kon ik beter even wachten, dacht ik nog... De verloskundige voelde om 12.30 uur 4 cm ontsluiting, "dat geeft weer moed" ,zei ze. Was ik niet met haar eens want dat betekende dat ik 1 cm per uur vorderde en dus nog tot 19.00 uur bezig zou zijn.  Ik heb braaf geknikt maar baalde als een stekker. Ze vroeg me het pompje zo lang mogelijk uit te stellen. Ik knikte weer braaf, ik was het er ook wel mee eens.

Maar om 13.15 uur trok ik het écht niet meer en smeekte Jeroen dat pompje te laten vragen. Daarbij werd weer getoucheerd, en was het 5-6 cm. Ik dacht nog "dan is het dus 5 maar wil je me gewoon moed inpraten door de 6 erbij te zeggen". Maar goed, pompje werd aangesloten, en omdat ik die nacht maar 2 uurtjes had geslapen, was dit net de sufheid die ik nodig had. Tussen de weeen door kon ik lekker suf liggen zijn.

Waarop Jeroen constateerde dat er nog maar 1-1,5 minuut tussen de weeen zat. Binnen no time trok ik het echt niet meer, en dacht "DIT KAN NIET 6 CM ZIJN AUAUAUAUAU"

Waarna ik me tegen 13.40 uur realiseerde dat wat ik voelde helemaal geen wee meer was. Ik voelde hem naar buiten zakken. De verpleegster ging de verloskundige halen en liep dus weg. Waardoor ik in paniek raakte. Het ging zo snel, en ik had nog in gedachten dat de verloskundige had willen wachten met het pompje, en dat de ontsluiting in het begin niet zo snel ging, en ik dacht alleen maar NEEEEE GEEN PERSWEEEN, DAT KAN NOG NIET!!!!!! En dat ben ik dus ook gaan roepen "neee, ik wil niet. Nee, wacht nou even.... nee.....!!!" Waarop Jeroen heel boos zei dat ik normaal moest doen.

Toen heb ik een klein persje gegeven om in te schatten hoe strak de boel zou komen staan, en zodra ik doorkreeg dat het wel ging passen, heb ik hem in 1 pers eruit gedrukt. Om 13.45 uur werd Robin geboren.

Het was dus weer een supersnelle bevalling:

10.45 infuus en 2cm

12.30 4 cm

13.15 5-6 cm

13.40 10 cm

13.45 baby

Maar het grote verschil met vorig jaar is dat ze toen gewoon dat infuus ieder kwartier hebben opgeschroefd en ik een weeenstorm had en niet meer aanspreekbaar was. De eindinstelling op het infuus was 12. Dit keer is het infuus begonnen op 2, en is ie volgens mij nog 1 of 2 keer opgehoogd, maar de rest van de bevalling is ie op 4 blijven staan. Mijn lichaam heeft het helemaal zelf gedaan. Het was dan ook veel meer als een natuurlijke bevalling.

Toen hij op mijn borst werd gelegd, vond ik hem ook zó klein, Sterre was destijds veel groter. Dat bleek ook wel, hij woog 3860 gram. Zijn lengte hebben ze niet opgemeten.

De volgende dag om 11.00 uur mochten we lekker naar huis. Ik heb weer geen hechtingen, heb ook weinig bloed verloren tijdens de bevalling, en inmiddels zit ook mijn baarmoeder al weer op zijn oude plek. Het bloedverlies wordt al stukken minder, en ik voel me goed. Ik heb lekker maar 3 uurtjes kraamzorg per dag, heerlijk!! De kraamverzorgster zei al "als alle kraamvrouwen waren als jij, hadden wij geen werk meer". Ja sorry, ik beval zo makkelijk dat ik de volgende dag al weer alles kan. Maar ik ben wel heel blij. Want wat heb ik tegen de bevalling opgezien!! Daarom raakte ik ook zo in paniek toen ik moest gaan persen. Heel dat horrorscenario schoot door mijn hoofd.

Maar goed, toen we in de auto stapten van het ziekenhuis naar huis, heb ik mijn tranen laten lopen. Alle stress van de zwangerschap kwam eruit. En gelukkig, want toen was ik ook maar meteen mijn kraamtranen kwijt.

Meiden, ik voel me goed, zittend op mijn roze (blauwe) wolk!!

Bij mijn  foto's zal ik nog even wat foto's van onder andere de cupcakes zetten, voor de liefhebber!