Onbehaaglijk zenuwachtig gevoel

Ik voel me raar. En dat is al een paar dagen. Ik weet niet wat het is, maar voel me soort van onbehaaglijk zenuwachtig. Als ik verder zwanger zou zijn, zou ik denken dat het een voorbode is op de bevalling. Maar met vandaag exact 34 weken op de teller, zou dat het niet moeten zijn. Al kan het wel, er worden meer kindjes 6 weken te vroeg geboren. Maar ik denk niet dat het dat is.

Waarschijnlijk is het een combinatie van de omstandigheden. Kamertje nog niet klaar, gister zou het klaar zijn, maar bleek dat de behangwinkel verkeerd geteld had en hadden we dus te weinig behang. Zit ik nog met een half behangen babykamer.

Verder hebben we een hele drukke kerst waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Ik ben ook heel snel geirriteerd. Mijn schoonouders belden gister om door te geven wat er allemaal NIET op het kerstmenu mag staan. Er werden dingen genoemd als garnalen, schelpdieren.... waarop ik maar gewoon heb gereageerd met "nou dat mag ik nu toch ook niet, en ik ga écht niet voor iedereen wat anders maken. Het komt dus niet op het menu voor." Omdat ik de laatste tijd wat meer rust probeer te nemen, ligt er overal meer stof dan ik wil, en dat moet nog wel even weg voor de kerst. Net als de megastrijk die er ligt. Vandaag heb ik mijn laatste werkdag, en ik voel me soort van schuldig dat ik er weer 16 weken niet ben. Ik was net terug van zwangerschapsverlof toen ik meldde dat ik weer zwanger was. Verder weet ik echt niet hoe we het moeten gaan doen straks. Sterre is pas 13 maanden als ik ga bevallen, en is best een druk dametje. We hebben dit jaar zoveel extra kosten gemaakt; eerst de bruiloft, toen de verbouwing van de gehele benedenverdieping (muur eruit, nieuwe keuken erin, nieuwe vloer met vloerverwarming, nieuwe deur, alle muren gestuct, laten behangen, nieuw toilet), toen onze slaapkamer, en nu dus ook een babykamer, met alle spulletjes die daarbij gekocht moesten worden. Nu is het bijna kerst, en er ligt nog niet 1 kadootje onder de boom. Ik moet echt even wachten tot vrijdag het salaris van manlief binnen komt. Gelukkig zijn dan ook meteen alle extra uitgaven van de baan, en kunnen we weer gewoon iedere maand genieten van het geld dat binnen komt, in plek van het iedere keer maar meteen uit te moeten geven aan de volgende klus.

Zo is er altijd wel wat, en ik word er zenuwachtig van. En benauwd. Ik wil gewoon dat het af is allemaal, zodat ik de laatste weken kan genieten van mijn verlof. Mijn remedie tegen het rotgevoel is namelijk dat ik de hele dag loop de kauwen. Dan weer een roze koek, dan weer een boterham, dan weer een cracker, dan weer een ontbijtkoek of een eierkoek. Er gaat nog geen uur voorbij zonder dat ik loop te kauwen. Resultaat: inmiddels 14 kilo erbij. Bah! Morgen is mijn eerste verlofdag, ik denk dat ik lekker alleen maar ga liggen, in bed of op de bank. Gewoon lekker helemaal niets doen!