Vervelende nacht

Vannacht werd ik, zoals iedere nacht, wakker om te plassen. Meestal ligt de baby dan aan 1 kant, dus toen ik terug ging liggen deed dat pijn. Andere zij dan maar.

Ik lag niet lekker, maar ook mijn buik ging steeds meer pijn doen. Dat hoort erbij, dus dan maar proberen te slapen. Dat lukte niet want de pijn was te hevig. En constant. En babylief was ontzettend druk, en bleef maar schoppen in mijn toch al zo pijnlijke buik.

Inmiddels werd ook Sterre wakker, dus manlief liep een aantal keer heen en weer, en op een gegeven moment gaf ik aan dat ik buikpijn had. "Wat voor buikpijn?" "Weeenpijn..."  Want inmiddels was het constante pijnlijke gevoel duidelijk overgegaan in weeen. Zooo herkenbaar: ze kwamen langzaam aanrollen, piekten, en zwakten weer af. Ik ben ze maar gaan tellen. Ze duurden netjes 30 tellen van begin tot eind. Geen goed teken. Toen heb ik manlief maar gevraagd om de klok binnen het zicht te zetten. Ze waren gelukkig heel onregelmatig, een aantal keer zat er maar een minuut tussen, maar ook wel eens 5 of meer minuten.

Nou hield het na een poos wel weer op, maar de schrik sloeg me wel om het hart. Want bij 1 wee voelde ik druk op mijn baarmoedermond. En we zijn dus nog steeds met de slaapkamer bezig, die wordt volgende week behangen, en dan gaan we pas beginnen aan de babykamer. Ik klaag al een tijdje dat ik het allemaal veel te lang vind duren, maar sus mezelf dan met het idee dat november eerst nog voorbij moet gaan, dan nog de hele maand december, en dan nog eens 3 weken. Maar nu ben ik toch wel heel bezorgd. Er speelt ook gewoon best veel: nog steeds die rhesus kwestie waar ik iedere 3 weken voor geprikt wordt, nu weer afwachten of ik niet ook suiker heb, en nu ook nog eens weeen erbij.

Vanochtend ben ik wel gewoon naar een klant geweest, maar nog voor ik daar binnenstapte speelde mijn buik al weer op. Ik heb dus netjes het gesprek gedaan, en ben toen maar naar huis gegaan. Vanmiddag ga ik nog wel naar kantoor, maar nu even rustig aan.