Het nieuwe gezin

Inmiddels is het al weer de laatste week van januari en is dochterlief al weer 8 weken oud. Jee wat gaat dat hard! Dat betekent dus: bijna weer werken, eindelijk een beetje een ritme, allerlei nieuwe dingetjes die ze kan, en meer discussies.

In mijn kraamweek heb ik eigenlijk helemaal geen last gehad van kraamtranen, had het veel te druk met achter de kraamhulp aanlopen en aan de baby te wennen. Maar daarna... pfff....

Het begon eigenlijk al met mijn schoonouders toen de kraamhulp er nog was. Ze vonden dat we te weinig rekening met hun hielden. Wat dus eigenlijk inhoudt dat als we op zondag mensen wilden laten langskomen, en later belden mijn schoonouders en die wilden ook op die dag langskomen, dan moesten we de eerste visite maar afzeggen. Toen werd het de rest van december en bleef de kraamvisite weg. Sterre werd geboren op 1 december, dat weekend was het sinterklaas en slecht weer, het weekend erop was het ook sneeuw, het weekend daarop hadden we wel wat visite geloof ik, toen het weekend daarna kerst en daarna oud en nieuw. De visite kwam dus pas op gang in januari. Niet leuk kan ik je zeggen, ik was op een gegeven moment in staat mensen zelf te bellen of ze langs wilden komen. Maar goed, de kerst zat er nog even tussen; manlief was de eerste 5 dagen thuis, is de 2e week iedere dag 2 uurtjes eerder naar huis gekomen en de week erna begon het gewone ritme weer. Ook niet leuk. Zeker niet omdat we hadden afgesproken dat hij een week thuis zou zijn zodra de kraamhulp weg ging. Maar dat kon niet op zijn werk. In de auto's is het altijd lastig eind december.

Daarom had ik eigenlijk niet zo zin om iets te gaan doen met kerst en zat ook niet op visite te wachten. Dat werd niet geaccepteerd en mijn schoonouders moesten dan ook per se langskomen. 2e Kerstdag gaan we altijd weg, dit keer gingen we naar Wijnegem om te winkelen en hadden gevraagd of mijn broertje met vriendin en zoontje van 6 maanden mee gingen. Toen mijn schoonouders dit later hoorden, zeiden ze niets maar je kon merken dat ze er hun gedachten over hadden. Pfff...

1 Januari gingen we langs mijn opa en oma (niet bij elkaar horend), die hadden Sterre nog niet gezien (zijn al rond de 80). Mijn ouders (waar we geen contact mee hebben) zaten er en vertrokken meteen toen wij binnen kwamen. Toen ik mijn vader vroeg of hij zijn kleindochter niet wilde zien, zei hij "nee dat wil ik niet"en liep weg.

Nu was het eindelijk zover afgelopen week: manlief had een week vrij. Eindelijk volop tijd met dochterlief, en omdat de bruiloft van 8 april nadert, moesten we echt eea regelen: pak zoeken voor zoonlief, menu uitkiezen bij het restaurant, bedankjes uitzoeken, en ( in alle bevallingsdrukte vergeten:) trouwkaarten uitzoeken met daarbij de tekst die erin moet komen te staan, gesprek met de kerk, we wilden nog even naar Antwerpen, daar hebben ze een winkeltje met speciale overhemden die manlief erg mooi vond. Toen schoonouders echter wisten dat hij vrij was, "konden we toch wel even langskomen, ze willen Sterre zo graag zien". Eh nee, dat gaat dus niet. Let wel: ze wonen 70 km verderop, en zoonlief moest gewoon naar school.

Dus we zijn op zaterdag op jacht geweest naar een pak voor zoonlief, en geslaagd! Zondag kregen we visite, maandagmiddag moest manlief nog even naar zijn werk, dinsdag naar de markt in Rotterdam met manlief en dochterlief, woensdag zijn we een dagje binnen gebleven omdat ik echt zó verkouden was, donderdag Antwerpen, vrijdag langs de fotograaf, het restaurant om het menu uit te zoeken, en de Grote Kerk. Het orgel speelde en ja hoor ik liep al weer bijna in tranen. Dat wordt wat straks!

Door al het geregel en het inmiddels toch wel wat zwaarder wordende slaapgebrek, en het constant op elkaars lip zitten, waren de discussies niet van de lucht. Gezellig, zo'n week vakantie! Het begon al lekker, dag 2 van zijn vakantie vroeg hij al of ik nu toch niet verwachtte dat hij er iedere nacht uit ging... Wat denk je dat ik al 7 weken doe??? .... Hij heeft zijn nieuwe Transporter opgehaald, mooie bus, dikke wielen... Tot nu toe was mijn Zafira de gezinsauto maar omdat we op allebei de auto's bijtelling betalen, hebben we besloten die van mij niet meer privé te gebruiken. Wil ik de maxicosi erin zetten, blijken de gordels niet lang genoeg. Dacht dat ik zou ontploffen... zo gaat het echt altijd bij hem, "uiterlijk is belangrijker dan inhoud"lijkt het wel. Als de bus er van buiten mooi uitziet, hoef je naar de rest niet meer te kijken. Maar goed, met enigszins aan de gordels te gaan hangen krijg je hem er net ingeklikt.

Ook heeft hij er een handje van om overal op te antwoorden met ja of hmm hmm. Als ik dan vraag "wat zei ik nou?", zegt ie ja dat weet ik niet want ik luisterde niet. Grrrr....

Nou ja, zo was dus zo'n beetje de hele week, irritaties over en weer, het slaapgebrek nam de overhand. Want ik ga het nu toch wel merken hoor, die gebroken nachten. En alsof dochterlief dat begrijpt, slaapt ze al een paar dagen netjes door. Laatste fles rond 23.00 uur, en dan pas weer rond 8-9 uur. Heerlijk!

Mijn kraamhulp had gezegd dat ik de stank in mijn wasmachine weg kon krijgen door vaker op 60 graden te wassen met poeder. Vloeibaar wasmiddel laat een vettige laag achter in de trommel en die gaat dan schimmelen en stinken. Dus ik heel braaf (eindelijk een oplossing!!) naar de winkel om poeder te halen en flink heet te wassen. Pfff heb overal jeuk!! Dus nu ben ik sinds een week of 2 maar weer terug naar het vloeibare wat ik kende. Het hielp overigens wel, de stank in de trommel is weg!

Verder is manlief gister weer begonnen met werken, heerlijk! Lekker de keuken uitgesopt en mijn strijk weggewerkt. Dochterlief heeft vanochtend haar prikken gehad dus die slaapt al heel de dag. Aanstaande vrijdag ga ik eindelijk weer eens naar de kapper en 's middags een salesmeeting bijwonen op  mijn werk. En zo komt langzaam alles weer terug naar het normale, zoals het was voordat de baby er was. Maar kan haar echt niet meer wegdenken! Donderdag belt de gynaecoloog tussen 11.00 en 13.00, dan krijg ik het formulier opgestuurd voor het bloedonderzoek. Als er geen boostering heeft plaatsgevonden tijdens de bevalling en de waardes dus nog laag zijn, gaan we er weer voor. Dan dit jaar het huis verbouwen; muur uit de keuken, keuken omdraaien, vloerverwarming infrezen, nieuwe vloer, nieuwe deuren, dubbel glas boven, allebei de tuinen, en dan in 2012 stoppen met werken!!!

Maar eerst moet ik me buigen over mijn 126 berichten die hier weer op me staan te wachten. Ik denk er toch sterk over om mijn vriendenlijst eens te gaan bekijken want het loopt de spuigaten uit, en ik volg toch altijd dezelfde mensen......

498 x gelezen, 0

reacties (0)


  • de-aanhouder-wint

    Een hoop hectiek zo te lezen....niet vergeten te genieten hè meis!!!

  • Missje

    Wat een verhaal. Hopelijk is de uitslag van het onderzoek positief en kunnen jullie er terug voor gaan!!
    Wat erg van je ouders zeg....
    Liefs

  • **sterretje**

    Wat een verhaal meid, probeer je wel te genieten? (wat betreft de kraamvisite = erg herkenbaar! Wij hebben nu ook nog steeds alle avonden vol doordat men in december niet wilde of kon komen...)
    xxx

  • chass

    Die (schoon) ouders ook altijd... Hier gezegend met 2 schoonmoeders en 1 schoonvader, een paar eigen ouders, voor onze kleine man zijn er dan nog 3 overgrootoma's en 1 overgrootopa..
    Overgrootopa is dement, maar de rest wil allemaal aanspraak maken op hun (achter)kleinzoon...
    Helaas wordt wel eens vergeten om rekening te houden met de PAPA en MAMA van hun (achter)kleinzoon.. Maar voor de rest zijn ze heel lief hoor!! ;-)

    Maar ehhhh kort gezegd, je verhaal klinkt in grote lijnen zeeeeeeeeer herkenbaar!
    Werkze weer straks!!!

  • Nima~Boy~Girl~Boy

    Hihihi, jeetje wat een verhaal meid!
    Echt het typische dagelijkse gezinsleven denk ik... Leuke momenten, minder leuke momenten, opbrekende vermoeidheid, strubbelingen onderling en uiteindelijk tóch weer je ritme weten te vinden ;-) !

    Maar van je schoonouders lijkt me zwaar, lastig, irriterend en vooral vermoeiend!!!

    Succes met alles meid!

    Liefs XxX