Ja hoor ik ben er nog!!

Was ik de laatste weken van mijn zwangerschap niet van BB af te slaan uit verveling, kom ik er nu gewoon niet meer aan toe. De kraamweek was zeer vermoeiend, de dame stond iedere dag om 8.00 uur voor mijn neus en natuurlijk stond ik dan al gedoucht en wel klaar. Op woensdag 1 december werd Sterre om 12.49 uur geboren, de rest van de dag hadden we visite in het ziekenhuis. Manlief en zoonlief gingen om 20.00 uur richting de MacDonalds, dochterlief en ik bleven achter. Nog vol van de adrenaline heb ik natuurlijk geen oog dicht gedaan. Net als de avond ervoor, "de nacht voor de inleiding". Dus donderdag waren we rond 13.00 uur thuis, de kraamzorg was er een half uurtje later ofzo. En ging pas om 19.00 uur naar huis. Leuk, maar niet als je al kapot bent en normaal om 17.15 uur eet. Dus toen nog eten en naar bed. Toen ik op vrijdagochtend om 8.00 uur klaar stond, maar dit keer met mijn autosleutels in mijn hand om mijn zoon naar school te brengen (die moest zijn surprise meenemen dus fietsen was geen optie), keek ze me echt zo aan van "meent ze dit nou?" Maar goed, manlief nam de sleutels van me over en ging op weg.

Vervolgens was iedere dag hetzelfde, 8.00 uur gedoucht en wel paraat, ze ging dagelijks om 14.00 uur naar huis, en dan was ik eigenlijk al over mijn ergste vermoeidheid heen, om vervolgens 's avonds heel erg moe te zijn en een gebroken nacht in te gaan. Maar goed, afgelopen woensdag de laatste kraamzorgdag, het was een heel fijn mens maar ik was blij dat het voorbij was. Sindsdien probeer ik ons nieuwe ritme uit te vinden. 's Ochtends na de eerste voeding ga ik lekker met haar in ons bed liggen en slapen we uit tot ongeveer half 10. Dan kolven, douchen, badje, nog een voeding, nog een keer kolven, zoonlief ophalen van school, thuis lunchen, zoonlief weer naar school brengen, en dan is het al weer middag. Meestal even een boodschapje doen, en dan heerlijk kleine in haar eigen bedje en zelf op bed een uurtje tvkijken en als ik geluk heb mijn ogen dicht. En dan komt zoonlief al weer uit school en gaan we weer bijna eten. Echt, een dag vliegt voorbij!!

Maar het is heerlijk, alleen jammer dat baby's altijd zo veel slapen. Ik vond bij mijn zoon ook de eerste 6 maanden niks aan. Ik begin wel nú al tegen 21 februari aan te hikken, de dag dat ik weer moet gaan werken. Ik ben helemaal geen type werkende moeder, mijn geloof dat kindjes bij hun mama horen te zijn overheerst alles. Maar goed, ik heb een goeie baan met dito salaris en het is gewoon handiger nog even te blijven werken, gezien de verbouwingen die we volgend jaar willen doen.  Dus even doorbijten. Maar voor nu: genieten!! Alleen was Sterre's ritme maar hetzelfde als het onze; overdag wakker en 's nachts slapen, in plek van andersom; overdag slaapt ze en 's nachts is ze wakker en wil ze bij je zijn.... Lang leve het zwangerschapsverlof waarin je 's middags lekker even kan gaan liggen!!