Wat nu weer..

Pfff soms denk ik wel eens dat het nooit ophoudt...

Zaterdag las ik een email aan mijn wederhelft van een dame die mij niet bekend was. Er werd min of meer geschreven dat ze hem een mail wilde sturen om hem te feliciteren met ons voorgenomen huwelijk maar dat ze hem uiteindelijk maar een mail had gestuurd omdat ze vond dat discretie geboden was. Alle alarmbellen gingen bij mij rinkelen, maar besloot te wachten met er iets over te zeggen. Wel de mail doorgestuurd naar mijn beste vriendin en er met haar nog eens even over gediscusieerd. Zondag besloot ik er toch eens naar te vissen en besloot hem naar de naam van de dame in kwestie te vragen, waarop zijn antwoord was "ik ken niemand die zo heet". Ik boos, maar goed, we kregen visite dus daarmee was de kous al snel af. Tot 's avonds, toen ik er wel degelijk nog op terug ben gekomen. Ik kan veel hebben, maar lieg niet tegen me! Maar goed, de discussie bleef dus, en duidelijkheid kwam er niet. Ik voelde me kut, zwaar kut en dat had zijn weerslag op mijn buik. Heftige buikpijnen waren het gevolg.
Uiteindelijk heb ik de mail op maandag naar hem doorgestuurd en gewacht op zijn antwoord, wat min of meer neerkwam op dat hij met haar heeft gedate voor hij mij kende. Dat is ff de korte versie. In werkelijkheid kwam er meer ruzie en gedoe voorbij.

MIjn beste vriendin had overigens de dame in kwestie een mail gestuurd om ernaar te vragen, en die heeft geschrokken gereageerd dat ze hem van 6 jaar geleden kende en toevallig op hyves zag dat hij ging trouwen en daarom een mail had gestuurd.

Verder ben ik nu dus bijna 34 weken zwanger en vind ik het echt loodzwaar worden. Ik ben moe, lig 's avonds rond half 9 op bed en slaap vrijwel direct. Rond 6 uur begin ik met draaien en lig ik niet meer lekker, om vervolgens wakker te worden met een dikke hand die pijn doet. Wat is dat nou weer??

Al een tijdje heb ik ook last van mijn onderbuik. Het enige dat helpt is mijn buik ondersteunen bij het lopen. Daarom maar weer naar de huisarts gestuurd om mijn plas in te leveren, misschien was het een blaasontsteking. Later die middag belde de huisarts dat het geen blaasontsteking was maar dat er wel eiwit en bacterien in mijn urine was gevonden en dat ik de volgende dag mijn urine bij het lab moest brengen, zodat het op kweek gezet kan worden om te zien wat het was. Toen ik dit vertelde aan mijn beste vriendin, wees ze me op zwangerschapsvergiftiging. Een belletje naar de verloskundige gaf aan dat ik verder geen van de klachten heb die daarbij hoort (overgeven, hoofdpijn, hoge bloeddruk, hoge buikpijn...) En vrijdag moet ik toch naar de vk, dus dat zit wel goed neem ik aan.

Sinds deze week is mijn verlof ook min of meer ingegaan, maandag nog klanten bezocht, dinsdag zou ik mijn administratie afhandelen, maar omdat de server plat lag had ik lekker vrij. Gister was ik moe, dus ook maar lekker tijd met het gezin doorgebracht. Manlief moet zaterdag werken dus was thuis, zoon lief heeft vakantie, dus lekker thuis allemaal. Dinsdag belde mijn broertje of ik wilde oppassen, dus gister om 7.45 uur ging de bel en stond mijn neefje van 4 maanden voor de deur. Gezellig!! Al bekroop me wel heel erg het gevoel dat er bij ons ook zo'n pukkie aankomt en hoe dat nou straks moet..Ik bedoel, met een kind van 10 is het toch wel ff anders dan een baby. Best eng allemaal, en die gevoelens bekruipen me wel vaker de laatste tijd.

En naast de zorgen in mijn hoofd heb ik de laatste paar dagen ook zo'n last van misselijkheid, bah. Al met al voel ik me gewoon anders dan anders. Als ik al tegen het einde zou lopen zou ik zeggen: ik voel dat de bevalling eraan komt. Nu, met bijna 34 weken, weet ik het niet. Al met al voel ik me gewoon rot. Wat is dit nu weer???