Je hebt van die dagen....

Echt, je hebt van die dagen.....

Zo ook vandaag. Ik ben sowieso al versleten. We zijn druk bezig met de laatste voorbereidingen op de baby. Vrijdag kwam het kamertje, en natuurlijk moest daar dezelfde avond nog een begin aan gemaakt worden. Vervolgens op zaterdag vroeg op, zoonlief moest om 8 uur bij de voetbal zijn, daarna meteen door met het kamertje. Omdat we die avond manlief zijn verjaardag vierden, moesten er boodschappen gedaan worden, en had ik geen tijd om in de middag even te gaan liggen. Gelukkig ging de visite niet al te laat naar huis, maar we zaten zo lekker na te genieten met zijn tweetjes dat het al gauw half 3 was. De volgende dag was ik om kwart over 9 wakker, zoals mijn lichaam zich al zo heerlijk aan het voorbereiden is op het leven met een baby. Toen bedacht ik dat we wel voor de uitzet konden shoppen. Ja hoor, op naar de Ikea en de Babydump. Maandag was manlief jarig, we zouden naar Antwerpen maar ik had geen fut. Dus maar weer winkelen en 's avonds uit eten. Dinsdag vroeg eruit en richting Groningen. En 's avonds weer terug, door naar het voetbalveld, training gegeven en toen ik thuis kwam was manlief bezig met de kast van de babykamer. We hadden van het weekend ontdekt dat er een poot krom was dus hadden hem niet afgemaakt. Toen een telefoontje leerde dat we hem gewoon in elkaar konden zetten, het onderdeel besteld kon worden en men het dan zelf uit en in elkaar zou zetten, besloten we de kamer dus maar helemaal af te maken. Hierbij bleek dat ook de deuren en de la krom waren, maar dat terzijde. Toen stond eenmaal de kast in elkaar (22.00 uur), en natuurlijk moesten toen ook de meubeltjes schoon en de schone gestreken kleertjes erin. Want die had ik ook allemaal gewassen en gestreken in het weekend. En ja hoor: weer laat naar bed.

En zo landden we dus aan bij vandaag. De wekker ging om 6 uur maar manlief heeft de nare gewoonte mijn wekker uit te drukken voordat ik hem zelf hoor. Dus tegen de tijd dat ik hem hoorde was het 10 voor half 7. En ik wilde om 7 uur weg. Omdat ik dus al balend uit bed stapte, was ik ook niet zo vlug. Een blik in de spiegel leidde tot de conclusie dat mijn buik erg laag zat vergeleken met voorgaande weken (dat dacht ik al gevoeld te hebben, hmmmm  toch vreemd bij 30 weken), en vervolgens dus in de douche. Natuurlijk was het plan om om 7 uur weg te gaan al snel voorbij, en werd het 10 over 7. Heerlijk als het dan ook zo vroeg al volloopt op de snelwegen. Dus alles bij elkaar was ik 20 minuten te laat bij de klant. Maar goed, wel al weer snel klaar, dus ik dacht, ik bel de volgende of ik al om 11 uur terecht kan... so far so good.....

En toen verdwaalde ik me toch op de rondweg van Eindhoven!! Het was gewoon niet grappig meer. Vervolgens had ik mijn weg naar Helmond gevonden, en in Helmond slaagde mijn navigatie erin er een puinhoop van te maken. Verder waren ook daar hevige wegwerkzaamheden en was ik dus 40 minuten te laat. Echt niet grappig meer dus. Vervolgens ging er iets in de communicatie met kantoor al de hele dag niet naar wens en begon ik me af te vragen waarom mensen niet gewoon hun werk doen. Gelukkig kwam ik op de terugweg langs manlief zijn werk en omdat hij me een lekker worstenbroodje had beloofd (hij had getrakteerd op zijn werk vanwege zijn verjaardag), had ik de lunch over geslagen om lekker bij hem dat broodje op te gaan eten. Kom ik daar aan, zegt ie "ja jij krijgt toch brandend maagzuur van worst? Dus ik heb het zelf maar opgegeten." Ja drol, knákworst, niet het worstenbroodje dat je me beloofd hebt en wat ik speciaal kom halen. ...     Maar ik had nog steeds honger, dus toen is hij in de kantine maar een broodje ham voor me gaan halen.

Vervolgens vertelt hij vol lof dat hij vlees uit de vriezer heeft gehaald voor vanavond. Blijkt dat dus precies de kipfilet waar ik niet bij heb, dus ik moet straks ook nog boodschappen gaan doen. Handig, ik kijk altijd eerst in de kast wat ik heb voor bij welk vlees. Maar goed, het is goed bedoeld. Toen ik vervolgens thuis kwam was de overbuurvrouw haar auto aan het wassen op de oprit van de buren (die we delen) en kon ik er amper langs met mijn auto. Hallo, deze helft van de oprit is gewoon van ons hoor. Nou ja, dat dacht ik dan, want ik was inmiddels op de hoogte van mijn eigen humeur. Maar echt, soms heb  je van die dagen......