Bekkeninstabiliteit

Bekkeninstabiliteit. Of bekkenpijn, zoals dat tegenwoordig zo mooi heet.

Al enige tijd heb ik last van mijn rug, maar hee ik ben zwanger dus dat hoort erbij. Dacht ik... Maar toen ik gister toch wel heel erg last had en erbij liep als Lucille Werner om de pijn op te vangen was het tijd de huisarts te bellen. Vanochtend om 8.20 uur was ik aan de beurt. Die constateerde al snel dat dat waarschijnlijk mijn bekken was. De achterkant doet pijn, liggen op mijn rug gaat eigenlijk niet, en toen ze op mijn schaambeen drukte werd ik daar echt helemaal niet vrolijk van. Doorverwijzing naar de fysiotherapeut dus.

Een belletje wees uit dat ze een uitvaller hadden om 9.00 uur dus ik kon meteen terecht. Nou mevrouw gaat u maar op uw rug liggen. Auauauau. Goed, til uw rechterbeen een stukje op, en daarna uw linkerbeen. Auauauauauauauauauauau.

Nou ben ik niet zo'n watje, ben meer van het type "gaat wel over", dus het feit dat ik naar de huisarts ging voor een "pijntje" was al een hele stap. Vaak wordt manlief boos dat ik veel te lang doorloop. En ja hoor, dat bleek wel weer, want volgens de fysiotherapeute was dit toch echt niet alleen maar van nu, en liep ik hier al heel lang mee. Het feit dat ik mijn benen niet goed kan optillen als ik op mijn rug lig, zei kennelijk genoeg. Maar goed, ze heeft overal aan gevoeld en me bepaalde bewegingen laten maken, waardoor alles nu pijn doet. NIet fijn, maar ik moet vanmiddag om 16.00 uur op kantoor zijn voor een afspraak met mijn (vrouw- en zwangerschapsonvriendelijke) baas over de opvang tijdens mijn verlof, dan ziet hij het zelf meteen. Ik moet nog 4,5 week werken dus het is ook niet onoverkomelijk, maar ik heb het dus wel. Maar goed, donderdag heb ik weer een afspraak bij de fysio, dus dan krijg ik in ieder geval wat uitleg over hoe hiermee om te gaan.