Ik ben echt even de weg kwijt. Na mijn *%& echo vorige week maandag, en afgelopen week min of meer proberen me er maar bij neer te leggen, zijn eigenlijk alle klachten terug. Ik ben zoooo vreselijk ziek, er komt echt niets uit mijn handen. Niets helpt, wel eten, niet eten, wel wat doen, niets doen.... het gaat niet weg. Mijn borsten doen pijn en af en toe heb ik er zelfs steken in. Daarnaast ben ik door het hele gebeuren echt niet te genieten waardoor ook mijn relatie momenteel een drama is.
Houdt mijn lichaam me nou echt zo voor de gek? Krijg ik maandag te horen dat het kindje echt niet meer leeft, terwijl ik zo ziek ben? Of ben ik gewoon ziek zwak en misselijk van ellende??
Mijn vriend opperde de echo dan maar eerder te laten plaatsvinden, maar nu wil ik wachten ook. Want als de vorige echo simpelweg te vroeg is genomen, wil ik dat risico niet nog een keer nemen. Maar het wachten duurt oneindig. Ik ben van het aanpakken, en deze onzekerheid kan ik niet mee omgaan. Ik ben ook echt niet zielig aangelegd, kan heel wat hebben, maar heb nu het gevoel dat ik helemaal de weg kwijt ben. Het liefst meld ik me ziek en verstop ik me onder de dekens!
reacties (0)