Opgroeiende kinderen.....

Vandaag raakte het besef me maar weer eens dat ik te vaak niet weet waar mijn kind uithangt. Mijn zoon wordt volgende maand 10. Door de weeks zit hij natuurlijk gewoon op school tot kwart over 3, maar daarna.....

Manlief is iedere dag klokslag kwart voor 7 thuis. Zelf ben ik op wisselende tijden thuis, vaak vroeg en een enkele keer wat later. Op maandag werk ik thuis, om de week is mijn partner op woensdag vrij, en ik ben iedere vrijdag vrij. Dus het gaat eigenlijk alleen maar om de dinsdag en donderdag dat het kind vaak eerder thuis is dan ik. Hij komt om half vier binnen en meldt zich altijd telefonisch. Dan wel van thuis, dan wel vanaf een vriendje. Maar goed, ik weet in ieder geval waar hij is. Speelt hij bij iemand, moet hij daar om 5 uur weg en zich melden zodra hij thuis is. Dat gaat goed, ware het niet dat hij regelmatig zelf bepaalt wanneer hij zin heeft om thuis te komen. Dus 5 uur kan zomaar kwart voor 6 betekenen. Als hij dan een week niet buiten mag spelen, volgt de dag dat dat weer wel mag, en hij doet het gewoon wéér.

Er bestond (in de goede oude tijd lijkt het, weemoedig terugkijkend) een tijd dat hij "op het pleintje" ging spelen, en verplaatste de speelplek zich naar bijvoorbeeld de speeltuin, kwam hij dat netjes melden. Zo wist je eigenlijk altijd waar hij was.

Maar langzaam is het erin geslopen dat hij zegt dat hij buiten gaat spelen, en dan blijkt buiten ineens wel een heel groot gebied te omvatten. Want buiten betekent immers; de speeltuin, het veldje, het pleintje, het pleintje bij zijn vriendje, de rest van de wijk, en af en toe ook nog wel eens een volgende wijk. En ga dan maar eens zoeken! Daarbij genomen dat zoonlief ook niet altijd even stipt op tijd is, levert dat veel irritatie op. Dan moet ie weer voor straf binnen blijven, en ja hoor, de straf is voorbij en hij doet het gewoon wéér.

Ik ben zo'n beetje aan het einde van mijn mogelijkheden gekomen en weet niet meer wat nou wél indruk gaat maken. Vandaag was hij om 1 uur thuis (school duurt op woensdag wat langer), en ik was er om 2 uur. Dus hij komt thuis, maakt een boterhammetje voor zichzelf, en tegen de tijd dat hij klaar is met eten ben ik binnen.

Zou je denken.....

Nee, ik kom thuis, kind niet thuis. Vanwege het lekkere weer had ik om de hoek de McDrive meegepakt en een McFlurry voor hem gehaald. Maar goed, kind dus niet thuis. Sta je dan met je goeie gedrag met je McFlurry...... Van irritatie hem maar zelf naar binnen gewerkt. Vervolgens alle mogelijke speelplekken afgegaan, en ja hoor meneer loopt buiten. Blijkt hij zich bij mijn man te hebben afgemeld. Fijn dat die dat dan ook even doorcommuniceeert... maar goed, buiten dat, de kreet "buiten" spelen moet echt maar eens wat beter gespecificeerd gaan worden, want "buiten" omvat een te groot gebied. Enge mensen hebben maar 5 minuten nodig je kind wat te doen, zoals wel weer bleek uit het verhaal Milly Boele. En ik weiger me erbij neer te leggen dat dingen gaan zoals ze gaan. Ik wil ten allen tijde weten waar mijn kind uithangt!

Of zeg ik nu iets raars??