Nog een week

Nou daar gaan we dan, de nieuwe week is aangebroken en ik heb besloten toch maar weer te gaan werken. Dus: gister mijn kantoor verhuisd naar de zolder en nu zit ik dus op mijn splinternieuwe stekkie alweer mijn 3e blog te schrijven. De eerste klant heeft alweer gebeld, dus we zijn op dreef. Onder het genot van een kopje thee en een cracker overdenk ik de afgelopen week. Een paar dagen thuis heeft me redelijk goed gedaan, ik zat er ver doorheen. Vandaag zal ik er echt even tegenaan moeten want op dagen dat je thuis bent werk je dus niet en er moet echt even het één en ander gedaan worden.

Afgelopen zaterdag hebben we de limo bekeken. Hij was precies als verwacht, we werden goed te woord gestaan, en de prijs was schappelijk. Nu even wachten op de officiele offerte en dan bestellen. Daarna doorgegaan naar de bruidswinkel, 2 jurken nogmaals aan en ja hoor de ene deed me niets en de ander was het toch echt. Dus: besteld en de helft aanbetaald. Wat een geld joh, ik heb nog nooit zoveel in 1 pinactie afgerekend. Natuurlijk vond de verkoopster het een goed idee als ik nu ook al mijn sieraden, torselet en hoepel zou kopen maar dat vind ik niet nodig. Ik trouw pas over 13 maanden, en als mijn jurk over 6 maanden binnen is vind ik het nog tijd genoeg. Daarna nog even het zijl gelegd op zolder en eindelijk neergeploft op de bank.

Zondag moesten we naar de pianist, hij speelde een stuk voor en klonk goed. Maar toen we binnenkwamen had hij net een wierookje aangestoken. Niet heel lekker, maar toen ik verder van het staafje wegliep meende ik toch echt wiet te ruiken. Heel apart.... Daarna naar huis door de storm. We moesten nog 100 km en vreselijk wind natuurlijk onderweg, pffff... dus onderweg even een slaatje gehaald, want manlief had honger. Rijden we weg, blijken die dingen geen lepeltjes te bevatten. Nee, dat is handig! Dan maar wachten tot we thuis waren. Eenmaal thuis snel de aardappel anders in een ovenschaal en weer verder met de zolder. Dit keer kon hij ingeruimd worden. Wat een werk, 2 kasten en een groot hoekburo door een trapgat waar het maar net past en over een overloop die vol staat omdat we met de zolder bezig zijn/waren. Daarna nog alle ordners en spellen afgestoft en de kasten in, een kleed op de grond zodat de wielen van de burostoel niet in het zijl gaan snijden, en voila, 1 kantoor!

Dus, zoals gezegd, vandaag weer werken. En zo begint de dagelijkse routine weer. Misschien is het wel goed voor me. Normaal zit ik 1000-1500 km per week in de auto, en zo'n week thuis misschien 10. Dat gegeven alleen al maakt me altijd wat rusteloos. Daarnaast heb ik het hele weekend een zeurende buik gehad en worden mijn borsten al actief als ik er alleen maar naar kijk. Ik probeer hier zoveel mogelijk niet aan te denken en nergens op te hopen, maar de gedachte 'zou het', schoot toch regelmatig door mijn hoofd. En als ik druk met klanten bezig ben, heb ik geen tijd om hierover na te denken. Dus eigenlijk maar goed als ik me even compleet op mijn werk stort, maar stiekem denk ik toch "ik hoop dat het raak is".