Wachten op zwangerschap

Nou daar gaan we dan. Nog niet eerder heb ik een blog geschreven, maar denk dat het tijd is.

Vorig jaar april besloten we na een hectische periode een kindje van onszelf te willen. Ik heb al een zoon uit een eerdere relatie die ook al 9 was, dus we vonden dat de tijd was gekomen. Dus: pilstrip uit het raam en we gingen ervoor. Niet krampachtig, maar we wilden wel heel graag. Toen ik geopereerd moest worden aan mijn galblaas was ik blij dat ik nog niet zwanger was, dat zou toch voor problemen hebben gezorgd. Een week later gingen we op vakantie, en ja hoor, op vakantie 2 dagen overtijd. Ga maar eens in een land waar je de taal niet spreekt op zoek naar een zwangerschapstest! Dus, eerst op zoek naar een woordenboek en toen samen naar de drogist. Bij toeval bleek die test gemaakt in Nederland, erg toevallig. De test was negatief. Een aantal dagen later thuis aangekomen werd ik ongesteld en een nederlandse test wist te melden dat ik inderdaad niet zwanger was. De teleurstelling was redelijk aanwezig, maar we gingen door. Niet zonder resultaat, want een maand later was het zover.

2 Dagen later meldde mijn beste vriendin dat ze ook zwanger was. Het kon niet beter! Toen ik 3 weken later buikpijn kreeg en daarna minder ziek werd, vonden we het slim dit toch maar even aan te halen bij de verloskundige, waar we die week onze eerste afspraak hadden..

Ze was niet direct onder de indruk, maar wilde me toch maar vast een echo laten maken. Dus met 8 weken en 3 dagen gingen we richting echopost. En ja hoor, daar was het dan, maar al snel zei de mevrouw dat ze het eigenlijk al gezien had; het leefde niet. Natuurlijk weet je dan direct dat er ook nog zoiets als internet bestaat, en het spitten kon beginnen. Dan kom je er achter dat sommige kindjes nou eenmaal later zijn met hartactie, dat sommige kindjes eerst achterlopen en dan een inhaalslag maken, nou ja alles wat je wilt zien is te vinden hoor! De volgende dag naar het ziekenhuis om een echo bij de gynaecoloog te maken. Hier hetzelfde nieuws, en het vruchtje was zelfs kleiner dan de dag ervoor.

Vol goede moed zouden we 6 dagen later terugkomen, maar naarmate de dagen verstreken besloot ik dat ik eigenlijk helemaal niet nog een keer hetzelfde nieuws wilde horen, en heb het ziekenhuis gebeld om een curretage in te plannen.

Dus wij op vrijdag naar het ziekenhuis, we waren er om 9 uur en daarna ging het allemaal heel vlug; om kwart over 10 werd ik al weggereden richting OK. Dat moment dat je dan daar ligt en weet dat je nu nog "zwanger"bent en als je wakker bent niet meer, ik kan je vertellen, die hakt erin.

Maar goed, alles verliep goed en om kwart over 12 mocht ik al naar huis. Verder helemaal niet ziek geweest, dus ik dacht er vrij makkelijk over heen te stappen. Er is immers iets mis geweest, anders stoot het niet af, toch???

Een maand later mijn eerste menstruatie, netjes 28 dagen later. Nou wat ik toen meemaakte, ik schrok me een ongeluk. Bloedklompen zo groot als golfballen, hevig bloedverlies waardoor ik sterretjes ging zien, en zo vreselijke buikpijn. Maar ja, het was mijn eerste menstruatie sinds de curretage, dus ik dacht dat het erbij hoorde. Later krijg je dan te horen dat je op had moeten rapen wat er uit viel, sorry ik was op visite en dan doe je dat toch net ff wat minder snel. 3 Dagen later toch bij de gynaecoloog geweest en deze gaf aan dat het midden ligt tussen een restje van de curretage, wat gezien het weefsel dat ze hadden teruggevonden na de curretage, toch een optie kon zijn, of een nieuwe miskraam. Die kwam hard aan.

De maand erna 9 dagen overtijd. Zou het dan al zo ver zijn?

Nee na die 9 dagen toch mijn menstruatie, maar een vrij korte. Misschien toch dan? Nee weer niet.

29 dagen later weer ongesteld. En weer zo kort. Misschien toch dan? Nee weer niet.

Inmiddels zit ik rond mijn eisprong en heb ik het idee dat ik in een gat val. Waarom lijkt het allemaal zo lang te duren?

Intussen trek ik me alles vreselijk aan en leidt mijn relatie eronder. Pfff nooit geweten dat een kinderwens voor zoveel problemen kon zorgen! Vandaag heb ik me ziek gemeld omdat ik even een time-out nodig heb en er ook lichamelijk ziek van word.

Ik kan al bijna niet wachten tot het 8 maart is, dan kan ik weer testen...