Dag lief kindje

vandaag hebben we dan het nieuws gehad, het hartje is gestopt met kloppen.

vorige week woensdag een echo gehad met wat we dachten 8 weken alleen op de echo wat een heel klein kindje te zien met een trage hartslag, de echoscopist zei al 50/50 het kon bij het termijn horen en dat het hartje nog moest opstarten of het kon fout zitten, na een week spanning en nog onze huwelijk vrijdag vandaag terug gegaan voor de echo, daar was een lief klein kindje van 7 weken en 1 dag te zien alleen stond het hartje stil. het kwam bij mij aan als een bom en meteen zo een verdriet. de echoschopist vroeg wat ik wou doen naar huis en thuis tot bezingking komen of een afspraak bij de gynecoloog. ik heb voor de 1ste optie gekozen. ook omdat onze jongste zoon erbij was(1 jaar oud) ze hebben een afspraak op mijn verzoek gemaakt op volgende week donderdag en als er iets was moest ik meteen bellen. ik heb bewust gekozen voor volgende donderdag omdat mijn moeder dan terug is van vakantie en ik en mijn moeder echt een hele sterke band heeft. ook denk ik omdat ik dan wel heel veel steun heb van mijn man, maar me moeder is een vrouw en ze heeft dit ook 2 keer meegemaakt, dus ze weet wat ik nu meemaak.

als natuur zijn werk niet doet dan zien we het donderdag wel verder, aan de ene kant heb ik zoiets oke laat de bloed en krampen nu maar komen maar de andere kant weet ik niet of dat raar is maar wil ik ons babytje nog niet loslaten het maakt het zo waar. ik heb van de echoscopist wel 2 fotos meegekregen van en dat vind ik wel heel erg fijn.

Ik weet dat het een fout was in de aanleg en dat er niks is wat wij fout hebben gedaan, en er niets is geweest wat we anders hadden kunnen doen om de uitkomst te veranderen. maar dat neemt op dit moment het verdriet nog niet weg.

alleen tijd zal deze wond genezen en dit kindje zal bij ons altijd in onze harten blijven