Angstige tijd tegemoet...

 Nou dames ik had graag beter nieuws gehad maar helaas is het op het moment even niet anders. Afgelopen vrijdag moest ik voor mijn inmiddels wekelijkse controle naar het VU en daar werd geconstateerd dat de kleine man het moeilijk begon te krijgen in mijn buik. De flow in de navelstreng was nu buiten de curve gegaan dus geen goed teken en mijn controles werden meteen opgeschroefd naar 2x per week. Het kon een momentopname zijn en dat hij bij de volgende meting misschien wel weer beter was dus daar hoopten we op. Afgelopen maandag moest ik weer komen. Hele weekend rustig aan gedaan zoveel mogelijk rust gepakt en hopen dat het maandag beter zou zijn...

Maar niets was minder waar. De meting was nog slechter geworden... Er werd een hartfilmpje gemaakt van de kleine man en die was gelukkig goed en ik voel hem ook goed maar eigenlijk werd er al besloten dat ze me eigenlijk meteen op wouden nemen. Ik was hierdoor helemaal van de kaart. Niet alleen vanwege de kleine man maar ook omdat ik zelfstandige ben en als ik niet werk is er geen inkomen... Dus daar raakte ik nog meer van van slag. Gelukkig blijkt alles goed geregeld te zijn en vanaf 24 weken zwangerschap heb je gewoon recht op je ZEZ uitkering dus dat was al een last die van me af viel. Het had evengoed wel goed gekomen maar er schiet op zo een moment zoveel door je hoofd. En zoveel wat er geregeld moet worden want ik heb natuurlijk ook nog een dochter die gewoon naar school moet. Dus ik mocht wel nog naar huis en dan hakken ze vrijdag de knoop door wanneer ik weer voor controle moet. 

Ik ga er dus vanuit dat ik vrijdag opgenomen wordt. En er is mij ook verteld dat ze eraan denken om de kleine man binnen afzienbare tijd te willen gaan halen. Puur omdat hij dus niet goed kan groeien in mijn buik. Vrijdag heb ik een groeiecho en dan zullen we zien hoe de afgelopen twee weken qua groei verlopen zijn. Gelukkig voel ik hem goed en dat is een goed teken en ik voel me zelf ook lichamelijk prima dus dat is ook wel een pluspunt. Inmiddels hebben we het een beetje een plek kunnen geven voor zover dat gaat. Het is natuurlijk toch ook nog wel erg vroeg om hem eruit te halen maar gelukkig zijn de statistieken wel goed. Zondag ben ik 27 weken dus dan liggen de overlevingskansen op 90% maar omdat er bij onze man al wat afwijkingen geconstateerd zijn kan het toch sneller slecht aflopen. Maar ook dat hoeft weer niet perse.... Al met al gaan we een hele zware tijd tegemoet en gelukkig kunnen we het nu weer van de positieve kant bekijken. Onze kleine man is een bikkel en hij is een combinatie van zijn vader en moeder die beide behoorlijke strijders zijn dus ik weet zeker dat onze kleine man zich niet ergens zomaar bij neerlegt juist ook omdat ik hem nu nog steeds ook zo goed voel terwijl hun zeggen dat hij het niet fijn heeft. 1 dingen is zeker... Wij gaan ervoor!