Morgen naar de kinderneuroloog

Morgen 11 uur moeten we naar de kinderneuroloog in het VUmc en om de waarheid te zeggen schijt ik echt in mijn broek.... Sorry voor mijn taalgebruik maar kan het even niet anders omschrijven. 

Kan je je überhaupt voorbereiden op zo een gesprek. Ik weet wel dat de percentages dat ons kleine man geen hinder van zijn aandoening zal ondervinden hoger is dan de slechte percentages maar dat kleine percentage dat het echt slecht is zal ze waarschijnlijk geen doekjes om winden en ons goed duidelijk maken.... In mijn achterhoofd weet ik het ook en hou ik er ook wel rekening mee maar ik hoop zo dat ik morgen niet nog banger gemaakt wordt dan dat ik al ben... Het is echt niet zo dat ik mijn ogen wil sluiten voor wat er ons eventueel te wachten zou kunnen komen te staan maar er nogmaals op hameren.... Ik geniet al helemaal niet meer van mijn zwangerschap.... Probeer daarentegen zeker wel optimistisch te blijven en me vast te houden aan de percentages maar neemt niet weg dat het ergens in je hoofd blijft spoken. 

Ik heb ook maar voor de zekerheid een gesprek aangevraagd bij de huisarts. De begeleiding na het krijgen van slecht nieuws is er gewoon niet en je moet het allemaal maar even zelf oplossen. Dat er eerst met allemaal dingen gesmeten wordt waardoor je het idee krijgt dat je in plaats van je eigen bezig houden met welke kleur de babykamer wordt je je af gaat vragen hoe het dan gaat als je een crematie voor je kind moet gaan regelen als je wel degelijk de zwangerschap af moet gaan breken. Vervolgens wordt het verhaal allemaal iets minder erg gemaakt gelukkig maar je krijgt zoveel informatie te verwerken... Zowel goede als slechte info. En hoeveel slechte info kan je handelen  met je gezonde verstand. Dus om een beetje rust in mijn koppie proberen te krijgen moesten we maar eens met iemand gaan praten. En hoewel ik me hier altijd veel te strek voor voel en ook altijd zeg... Ik los het zelf op moet ik dit nu toch maar even doen van mezelf.... Ik hoop in ieder geval dat het morgen allemaal een beetje rustig verloopt want als de grond weer een keer onder me weg slaan weet ik het ook even miet meer