Bevallingsverhaal

Woensdag  1 september zijn we bevallen van onze lieve, mooie dochter J. De bevalling is erg rap verlopen, rond 7.30 uur braken mijn vliezen en de weeën kwamen eigenlijk al meteen om de 3 minuten. Omdat ik al in het ziekenhuis zou bevallen ivm grootte kindje, moest ik na een telefoontje naar de spoedpoli  van de verloskunde  komen om aan ctg te liggen. Hierop was duidelijk te zien dat de weeën om de 2,5 minuten kwamen. We konden dus meteen door naar de verloskamer.

Rond 12 uur had ik al 4-5 cm ontsluiting, de weeën werden heftiger en rond 14.00 uur was het al 9 cm geworden. Rond drieën mocht ik gaan persen,  de weeën kwamen rap achter elkaar, maar waren niet heftig genoeg, waardoor ik erg hard moest werken. Uiteindelijk heb ik weeënopwekkers gekregen en is er een knip gezet en kwam J. om 16.52 uur op mijn borst. Een gezonde meid van 3715 gram en 51 cm ( en dat bij een zwangerschapsduur van 37,3 weken).

Tot nu toe ging alles goed, totdat bleek dat mijn placenta er niet uit wilde. Ondertussen was ik 1 liter bloed verloren en dat is een grens om naar de OK te moeten om de placenta onder narcose te verwijderen. Vele mensen om mijn bed, prikken hier en daar, gepor in mijn pijnlijke buik, maar vrij weinig kreeg ik er van mee, omdat ik in de wolken was van mijn meisje. Maar op naar de OK, S. bleef achter met J. en ik door de gangen in het ziekenhuis, waar ik nog grapte; goh, dit is net als in de film al die lichten aan het plafond.

Eenmaal op de OK was het bloedverlies al 1,5 liter. Snel werd ik onder narcose gebracht. Hier hebben ze de placenta verwijderd, dit leverde een wond op in de baarmoeder. En omdat de baarmoeder niet genoeg geslonken was heb ik uiteindelijk 4 liter bloed verloren. Het is een heftige situatie geweest, waar een heel team om mijn bed heeft gestaan om me goed in de gaten te houden. Ze hebben me nog een tijdje onder narcose gehouden om te kijken of het bloeden echt gestopt is. Gelukkig is dit allemaal goed gegaan en waren andere scenario’s, zoals embolie inspuiten in baarmoeder of zelfs baarmoeder eruit halen niet nodig. Eigenlijk moest ik hierna naar de Intensive Care om goed in de gaten gehouden te worden, maar door een groot ongeval was er geen plek op de IC. Dus mocht ik naar de kraamafdeling, maar kreeg ik een eigen kamer tegenover de teampost en had ik verpleegkundigen die alleen mij hadden als patient. En wat waren die verpleegkundigen lief, zorgzaam en geweldig!!!

Ik lag wel aan de toeters en bellen, heb bloedtransfusies (4 zakken) en plasma gehad om mijn hb weer op peil te krijgen, antibiotica wegens de koorts door de transfusie, zuurstof, vocht, en een middel dat mijn baarmoeder deed krimpen. Ik moest uiteraard paar daagjes in het ziekenhuis blijven. Dit waren er uiteindelijk maar 3 geworden, want mijn herstel ging wonderlijk snel.

Gelukkig heb ik de ernst van de situatie niet mee gekregen, maar de mensen om mij heen wel. Het belangrijkste is dat J. het erg goed doet en een tevreden meisje is!! En met mij gaat het ook goed, amper last gehad van het vele bloedverlies. Als er een volgende keer mag zijn dat ik zwanger ben, moet ik sowieso in het ziekenhuis bevallen en krijg ik van te voren al een infuus, omdat er een grote kans is dat de placenta weer vast blijft zitten. Nou ik vind dit prima, ik heb het als heel fijn ervaren in het ziekenhuis en heb er de volste vertrouwen in dat dit weer helemaal goed gaat komen!!