Ik zit in een achtbaan van emoties
Pfff wat voel ik me verward, ik ben super blij dat me babytje het goed maakt. Maar het stolseltje of dode babytje in mijn buik vraagt meer van mij, ik heb zo gevoel dat het echt een tweeling was, ik heb hier net terug gekeken op babybytes wanneer mijn twijfels waren en als ik dan naar het 'vruchtje/stolseltje' kijk klopt het wel met de maat, maar goed hoe goed weet ik dat nou.
Het rare is als je twee vruchtzakjes ziet en ook al zit er in 1 geen leven meer dat je toch meteen van hun allebei houd, ik heb misschien het broertje of zusje van Dje verloren. Ik ben ook bang dat als ik straks naar me kindje kijk dat ik dan aan de ander ga denken enz die hoort er officieel ook bij. Ik verwar mezelf heel erg.
Ik weet wel dat het niet zeker is dat het een tweede was geweest maar als je heel sterk het gevoel hebt gehad dat er iets niet klopt en ik had echt het gevoel dat het kindje dood was, en even later kreeg ik heel sterk het gevoel dat het een tweeling was wat denk je dan als de gynaecoloog in het ziekenhuis tegen je zegt dat het misschien een tweeling was, wat heb ik daar aan? Waarom kon ze me niet gewoon duidelijk vertellen wat het was dan zat ik of nu zwaar te rouwen of nu lekker te genieten van het gezonde kindje.
Sorry voor dit verwarde blogje ik kan ook zo moeilijk verwoorden wat er allemaal door me heen gaat alleen dat ik ontzettend veel van mijn kids hou ook van het rare ietsje wat niet te verklaren is!
reacties (0)