Bevallingsverhaal

Nu maar even het bevallingsverhaal. Inmiddels is me kleine meisje 5 dagen, ze doet het goed. Ik voel me de gelukkigste vrouw op aarde met onze 2 kindjes en mijn lieve vriend! Maar goed hier komt mijn bevallingsverhaal;

Het begon allemaal afgelopen zaterdag. De dag ervoor plaatste ik nog een blog over dat we voedselvergiftiging hadden opgelopen. En dat ik niet hoopte dat ik al moest bevallen omdat ik geen puf meer had. Gelukkig kwam de bevalling die dag niet op gang. S'avonds lekker vroeg naar bed gegaan...

De volgende ochtend werd ik wakker. En voelde dat mijn ondergoed nat was. Ik snel het bed uit, het was zeven uur in de ochtend. Ik loop naar de wc. Ik ga zitten en zie dat ik bloed. En niet zo'n beetje ook. Ik schrik er erg van en raak in paniek. Ik riep me vriend. Hij kwam snel bij me. Ik belde de verloskundige en om kwart over zeven was ze bij ons thuis. Ik mocht de wc niet doorspoelen zodat ze kon beoordelen wat er was. Ze vond het bloedverlies dusdanig veel en vroeg me wat toiletartikelen te pakken en ze belde het ziekenhuis. Ze reed mij erheen. Mijn vriend reed achter ons aan.

In het ziekenhuis werd ik in een rolstoel gezet en naar het moeder en kind centrum gereden. En voor ik het wist lag ik in een verloskamer. Het ging allemaal zo snel. Daar werden gelijk allerlei testen gedaan, ik kwam aan de ctg. Er werden echo's gemaakt. Gelukkig konden de artsen niets vinden waar mijn bloedverlies uit voort kwam. Geen los latende placenta of iets dergelijks. Heel af en toe had ik een krampje/wee. Maar het was niet regelmatig en ik kon het prima uithouden. Toen kwam de gynaecoloog om te kijken of ik ontsluiting had. Dat had ik. 3 à 4 cm. Ik kon het niet geloven omdat ik amper wat had gevoeld. En er geen weeen om de 5 min waren. Dit in tegenstelling van Lorenzo zijn geboorte toen had ik een weeenstorm! En hier was ik nu ook erg bang voor...

Toen besloot de gynaecoloog mijn vliezen te breken. Omdat de weeen dan heftiger worden besloot ik voor een spuitje in mijn been te gaan. ( nog steeds was ik bang een weeenstorm te krijgen en ik wou de pijn voor zijn). Dus om 16.00 kwamen ze mijn vliezen doorprikken. Het spuitje werkte ook en ik voelde me kiplekker! Heb hartstikke gekke uitspraken gedaan en mijn vriend had zeker wat te lachen! Haha o o wat voelde dat gek! Plots kreeg ik drie of vier heftige weeen die ik wel voelde. Ze kwamen snel achter elkaar. En ik kreeg persdrang. Ik dacht dat kan nooit. De zuster kwam eraan en ze vroeg me moet je persen? Ok zei ja volgens mij wel. En vanaf toen gebeurde het. Ik kon niet meer ophouden. De zuster rende de hal op om snel een gynaecoloog te halen. Ze waren goed en wel in mijn kamer en daar kwam het hoofdje al. Ik raakte erg in paniek omdat ik het niet tegen kon houden. Ik deed ( vraag me niet waarom) mijn hand steeds tussen mijn benen om haar er uit te trekken. De gynaecoloog sloeg mijn hand weg! Gelukkig maar hihi. En met 1 perswee was daar ons tweede wonder, te mooi om waar te zijn;
Romae Silvana
3180 gram en 50 cm.

Ik ben zo trots! Lorenzo vind het nog wat vreemd. Maar reageerde er goed op.
Ja wij zijn compleet! Ik ben zo in love
Een foto van haar staat in mijn album!

Liefs Silvana

P.s ik schrijf dit op mijn iPhone dus als er woordjes niet kloppen ligt het daar aan!