We moeten veder

Hoi meiden,

Wil jullie eerst bedankten voor alle lieve berichtjes die ik heb gekregen na het overijden van mijn vader.

Jeetje wat is er allemaal gebeurt in 2 weken tijd:( een hele boel.

Toen we op het punt stonden om naar leiden te gaan voor de insiminatie op woensdag 30 mei ging 5 min voordat we weg zouden gaan de telefoon.

Mijn man nam op en hoorde ik zeggen 8:15 uur waarop ik nog naar hem roep neeeeee 9:15 uur moeten we er zijn, hij hing op en zei Bar papa is dood, neeeeee dat kan niet we zijn gister nog bij hem geweest en was niks aan de hand.

Meteen de kliniek gebeld dat we dus niet konden komen.

En dan begint alles, mijn man en ik hebben mijn vader zelf aangekleed en gewassen ( hebben we ook in jan bij mijn schoonmoeder gedaan) en samen met mijn moeder en zus de begrafenis geregeld ( wordt er ondertussen een expert in :( :(

Vorige week dinsdag was de crematie, het was een mooi, waardig afscheid.

Ik heb een stukje voorgedragen aan mijn vader en mijn man ook, dit is het laatste wat ik kon zeggen tegen hem.

En toen het laatste, toen iedereen afscheid had genomen ben ik met mijn vader mee gelopen naar de ovens ( Klinkt eng en zo maar ik moest het voor mijn gevoel doen) en ben ook blij dat ik het gedaan heb!

Het is niet eng vond het fijn om tot het laaste bij hem te zijn geweest.

Vond het allemaal wel erg moeilijk en ook zo lekker met al die hormonen in mijn lijf.

En dan denk je dat je het ergste heb gehad raak je ook in 1 week tijd nog me baan kwijt.

Vader kwijt en baan kwijt, reden van ontslag is het overlijden van mijn vader.

Heb er nog steeds geen goed woord voor over" Ja we weten niet of we nog op je kunnen bouwen" en dat kan dan in je laatste week proeftijd grrrrrrrrrrrrr hebben mensen nog wel gevoel in hun flikker?? Nou nee weet niet in welke wereld wij leven.

Nu alles achter de rug is wilde we weer erg graag beginnen omdat mijn vader dat zeker gewild zou hebben.

Contact gehad met de kliniek en ik mag weer veder gelukkig, ben vandaag weer begonnen met prikken en dinsdag voor de 1e echo.

Ik hoop dat mijn vader me van boven een beetje helpt, zou toch wel mooi zijn.

Nu weer opzoek naar nieuw werk pffffffff

Hoop dat het geluk nu echt is komt bij ons want ik hou dit niet vol zo.

Papa en Adri ( schoonmoeder) jullie zitten voor altijd in ons hart! en als dat wondertje dan komt krijgen ze ook een stukje van jullie dat beloof ik !!!!!!!!

Ik ga weer iedereen volgen en heel veel succes allemaal!

Liefs XXXX