Dag lieve pa.....
Al gaat het hier op deze site over baby's en zwanger worden, wil ik toch even een blog wijden aan mijn lieve pa....want op donderdag 18-03-2010 is hij om 05:30 overleden.......
Zaterdag ochtend is mijn mannetje met nog 4 andere kerels in de auto gestapt om lekker een weekje te gaan skien in Oostenrijk. Zondag kreeg ik een telefoontje van mijn moeder dat het heel slecht ging met mijn vader (hij heeft longkanker en is al een jaar heel erg ziek). Hij wilde alle kinderen zien. Nou.......dat is toch wel een teken.........ik ging met een steen in mijn maag naar mijn ouders.
Die zondag was heel erg emotioneel maar ook op een bepaalde manier mooi. We hebben echt afscheid van hem kunnen nemen toen hij nog een klein beetje helder was. Maar het gekken was.....hij ging niet. Terwijl er toch echt op een gegeven moment toch zo'n moment was....??!!! Zelfs mijn vader zei na een uur van...en nu? Hoe gaat het nu verder...? De dagen daarna waren echt verschrikkelijk. Hij was niet helder meer en had echt heel erg veel pijn. Hij heeft zo geleden......! Ik, mijn zus en mijn broer hebben omstebeurt bij hem gewaakt. Donderdagochtend zou er naast de morfine pomp nog een pomp met slaapmiddelen worden aangebracht zodat hij inslaap zou vallen en niet meer wakker zou worden. Geen euthenasie maar hij zou blijven slapen totdat hij zou sterven. Hij zou dan in ieder geval geen pijn meer voelen want hij had al de maximale dosis morfine en nog had hij pijn.
Gelukkig heeft het toch niet zo ver meer hoeven komen en is hij zelf ingeslapen. Ik (wij) hebben er vrede mee.....vrede mee dat hij is overleden zodat hij geen pijn meer heeft.....!!!! De laatste dagen waren echt niet meer te doen voor zowel voor hem als voor ons......!
Dinsdag is hij na een prachtige kerkdienst (mijn vader was wel gelovig maar niet meer kerkelijk) begraven in ons familie graf. Mijn mannetje is donderdag avond met het vliegtuig terug gevlogen om mijn bij te staan. Vanaf zondag heeft hij al gezegd moet ik het vliegtuig pakken maar ik zei het kan binnen een paar uur over zijn maar ook nog twee weken duren. De dokter kon daar geen antwoord op geven. Dus...zodra ik je echt nodig hebt dan vraag ik dat wel aan je. Was toch wel erg blij dat ik donderdag in zijn armen kon springen!
Ik heb echt de tranen uit mijn hoofd gehuild maar merk nu dat ze even op zijn. Afgelopen maandag hadden we de pretecho. Ik heb een brief aan mijn vader geschreven en daarin verteld wat het geslacht is en de naam en deze samen met een echofoto in de kist gestopt. Ook heb ik het nog in zijn oor gefluisterd......hopelijk heeft hij het gehoord en weet hij het nu.....
Lieve pa.....ik ga je verschrikkelijk missen......je was een man zonder zonden.......lief, zorgzaam, erg intelligent....heb veel van je geleerd....en hou heel erg veel van jou.....forever!!!!
ZAL JE NOOIT VERGETEN......
reacties (0)