Na het verlies.

Hier zit ik dan...

12 augustus gecuretteerd omdat het vruchtje gestopt was met groeien en het zelf niet wilde los laten.
Lief vlindertje je was al 4 weken niet meer gegroeid.
Ik heb eigenlijk een paar momentjes gehad van verdriet.
Maar als ik ze had waren ze wel een oceaan van tranen, en wilde het huilen niet stoppen.
Het moment dat narcose uit werkte was zo moment. Tot dat mijn partner zag heb toch gehuild.
Toen ik eigenlijk twaalf weken zwanger zou zijn heb ik ook gehuild.
Maar eigenlijk ben ik weer verder gegaan met de dagelijkse dingen.
Na twee dagen herstel thuis was ik al weer op de been!
En toen Had ik vandaag een positieve ovulatie test in mijn handen.
Toen dacht ik wel weer even aan ons vlindertje. Hoop dat ik weer snel een klein wondertje in me mag hebben.
Hopelijk mag ik maandag in het vliegtuig naar het mooie warme land Suriname.
Dan heb ik even rust van de dagelijkse sleur, en is er even tijd voor mijn partner en mij.
Ik wens een ieder een vruchtbare tijd te gemoet. Liefs mij!