20 weken..

Afgelopen donderdag alweer 20 weken. Op deze dag ook 'de' echo. En pas om half acht 's avonds! Jemig wat was ik zenuwachtig zeg! De hele dag misselijk en gespannen.. Maar goed dat ik moest werken die dag, toch nog een beetje afleiding.. Niet te doen, dat wachten.

Eindelijk half acht en we werden precies op tijd binnen geroepen voor de echo. Echoscopist enigszins verbaasd dat ik zo zenuwachtig was, want veel mensen komen daar toch binnen met het idee dat het een pret echo is en dat alles leuk is... Bij ons is er toch duidelijk het besef dat het een medische echo is, en dat er van alles aan de hand zou kunnen zijn... Tijdens de echo was ik dan ook alles aan het afstrepen. Hoofdje is niet te groot, buikje is prima, lipje is gesloten, ruggetje is gesloten loopt mooi door, hartje ziet er goed uit, maag/blaas/niertjes/longen allemaal goed. Beetje grote voeten, dat wel :-) 3 aders in de navelstreng, allemaal zoals het hoort. De echoscopist eindigde dan ook met: Wat mij betreft een pracht kind. Jemig wat lucht dat op zeg! Er viel een last van mijn schouders. Manlief had niets anders verwacht, de optimist. Nu moet ons kleine meisje nog zo'n 20 weken blijven zitten en gezond geboren worden en dan zijn we helemaal blij :-) Ik heb nog nooit zo verlangd naar december... Ben nu ook eindelijk zo ver dat ik kleertjes durf te gaan kopen...

En die plopjes waar ik eerder over schreef? Dat zijn geen plopjes meer. Ik word af en toe finaal in elkaar geschopt.. Dat krijg je met grote voeten natuurlijk.. Fantastisch hoe ons Ukkie op aanrakingen reageert en zich dan bijvoorbeeld oprolt tegen je hand. En die scheve buiken.. Ook zo lachwekkend :-) Sommige dingen vind ik nog wel eng merk ik.. dan voel ik haar bijvoorbeeld heeeeel laag in mijn buik en dan ga ik twijfelen.. Zit ze niet te laag? Zou ze dan veel te vroeg geboren worden? Echt, onzekerheden, ik trek ze heus wel ergens vandaan... Misschien maar even navragen bij de verloskundige.. Net als die moeheid.. Die wil niet weg, heel vervelend, even na laten kijken ook..

En dan nu? Toch maar genieten?