Zo..Zal ik ook eens een bloggie schrijven :)

Hoi allemaal!

Meestal lees ik hier allemaal verhalen en nu dacht ik..laat ik zelf eens wat schrijven. Ik ben Astrid,31 jaartjes alweer en ik woon in Voorburg samen met Sweder en onze grote trots Anna. Over 6 dagen ga ik trouwen met mijn lieve vriend dus dat is errug spannend :) We maken er een groot feest van met alles erop en eraan. We trouwen in Enkhuizen,mijn geboorteplaats. Dit is een heel gezellig stadje dus daarom kiezen we ervoor om hier elkaar het ja-woord te geven. Ben vandaag mijn jurk wezen passen maar hij was te groot..Dus ik kon m helaas nog niet meenemen...Maar hij is iig klaar voor vrijdag en dat is het belangrijkst!! Staat anders zo lullig naast Swe in mijn spijkerbroek he :) Verder is alles rond dus we zijn aan t aftellen. Ik ben nu alleen thuis met Anna want Swe is ontvoerd door zijn vrienden voor het welbekende vrijgezellenfeest..Ben benieuwd in wat voor staat ik hem terugkrijg!!Anna krijgt een snoepig jurkje aan op de grote dag. Rood met bloemetjes met daarover een lief bolero'tje en een panty (jaja) met bloemen erop. Als de bruiloft is geweest zal ik wel wat foto's plaatsen. Anna is nu alweer bijna 8 maanden..Het gaat echt ZO snel...En ze kan ineens zoveel. Ze zit al bijna los en sinds vorige week zwaait ze. Ze heeft twee ondertandjes (heel schattig) En ze zegt papa en mama..Oke..meer papa en soms een mama maar toch..ze ZEGT het wel :) Ik vind het zo'n rijkdom! Klinkt erg dweperig ik weet t,maar zo voelt t wel. Ik had van tevoren niet bedacht dat je zoveel liefde kon voelen. Ik denk dat ik er erg bewust van ben dat ik nu zo happy ben omdat ik ook al wat dingen heb meegemaakt die wat minder waren. Mijn vorige vriend is overleden door een ongeluk en dat heeft er pittig ingehakt. Ik dacht toen dat ik nooit meer gelukkig zou worden en dat ik Sweder een paar jaar later tegenkwam was echt een nieuw begin. Sinds dat ik zwanger werd van Anna moest ik meer denken aan Jeroen (zo heette hij) En nu ik bijna ga trouwen duikt Jeroen ook weer vaker in mijn gedachten en dromen op. Gelukkig vind ik het niet vervelend of moeilijk meer,want ik denk dat hij heel blij voor me is en het allemaal wel in de gaten houdt vanaf zijn wolk. Naja..het is een beetje een rommelig verhaaltje geworden met vanalles en nog wat,maar ik ben ook geen ervaren 'blogger' haha!! Iedereen een fijn weekend gewenst en wie weet..tot blogs ;)

Liefs Astrid en een kusje van Anna

190 x gelezen, 0

reacties (0)



  • Daan64

    Geen rommelig verhaal hoor, heel duidelijk. Wel een heftige ervaring om je partner op zo'n jonge leeftijd te moeten verliezen. Ik denk zeker ook dat hij op deze wijze z'n goedkeuring aan je geeft en bij je is.

    En wat een leuke dochter heb jij en je (inmiddels man) samen gekregen. Snel hé, gaat de ontwikkeling. Zou soms willen dat iedere dag 48 uur zou duren. Daarmee krijg ik dan extra tijd om van ieder moment rustig te genieten.

    Gr.
    Daan