Werk & gezin...

Poeh, wat gaat de tijd toch snel als je vakantie hebt. Volgende week maandag moet ik weer aan het werk en hoewel ik mijn toffe collega's gemist heb, zie ik nu al tegenop aan die vroege vergaderingen en de treinvertragingen. En de 3 uur reistijd per dag begin ik ook steeds meer te missen als kiespijn.

Ik ben eigenlijk midden in een conflict met vakantie gegaan. Vlak voor mijn vakantie werkte ik thuis omdat mijn werkplek gesloten was i.v.m. de vakantie, maar had ik nog één vergadering voor een uurtje met de rechterhand van mijn leidinggevende op het hoofdkantoor. Ze weten al vanaf mijn eerste sollicitatiegesprek dat mijn moeder op Yasemin past. Dat was gelukkig geen enkel probleem.

Wegens dringende en plotselinge familieomstandigheden in Turkije moest mijn moeder per direct naar Turkije vertrekken. Overmacht! Shit! Nu zat ik 2 dagen voor de vergadering zonder oppas. En ik had niemand die op kon passen.

Ik belde mijn leidinggevende op en vertelde mijn verhaal, maar dat ik mijn vriend zou vragen om vrij te nemen die dag zodat hij zou kunnen oppassen. Haar reactie was gelukkig nog aardig: 'Oh meis, wat vervelend. Bel me morgen maar of het gelukt is of niet'. Hij kreeg dus géén vrij omdat een collega hem al voor was geweest.

Ik bel de volgende dag mijn leidinggevende op. Ze neemt niet op. Ik spreek haar voicemail in en geef aan dat het niet gelukt is, ik met de handen in het haar zit en of ze mij a.u.b. snel wilt terugbellen. Zij streeft ernaar dat we elkaar bellen en niet mailen. Dus ik verwacht dat ze mij terugbelt.. Ik heb ook het volgende gezegd in mijn ingesproken bericht: 'Ik vind het erg vervelend dat ik niet op de vergadering kan zijn, maar ik ben de beroerdste niet en daarom wil ik graag in mijn vakantie een dag inplannen voor de vergadering!'

Tot mijn grote verbazing zie ik een paar minuten later een mail in mijn inbox. Heel beschuldigend... Het is ineens allemaal mijn probleem (dat weet ik ook wel!) en dat mijn zin 'ik ben de beroerdste niet' haar in het verkeerde keelgat is geschoten. En dat zij voorstelt dat ik maar een dag moet plannen in mijn vakantie...

JA HALLO!!!! Dat stelde ik toch ook voor!!! Dan ga je moeilijk doen over 1 zin die ik helemaal niet verkeerd bedoelde!

En waarom bel je me niet terug terwijl je ons altijd opdraagt om vooral te bellen zodat miscommunicatie voorkomen kan worden!?!

Ik was zo woedend dat ik het gelaten heb voor wat het is. Denk maar niet dat ik terug ben gekomen in mijn vakantie.

Weet zeker dat ik volgende week op het matje wordt geroepen, maar eerlijk gezegd kan het me weinig meer schelen.

Eind december loopt het project en dus mijn contract af en ik was sowieso van plan ander werk te zoeken.

Ik ben er namelijk achter gekomen dat ik veel minder verdien dan mijn collega's!! Ik ben hoger geschoold dan hen en heb ook nog eens de meeste verantwoordelijkheid. Maarja, daar is heel veel vriendjespolitiek... Ten tweede krijg ik heel weinig reiskostenvergoeding en met de invoering van de OV chipkaart ben ik nu nog duurder uit dan ik al was! Ten derde wil ik minder reistijd (het is nu 3 uur zonder eventuele vertraging).

Een reis naar mijn werk ziet er zo uit: 10 mn. lopen naar bushalte, 15 mn. bus, 40 mn. trein, 20 mn. bus, 10 mn. tram, 10 mn. lopen naar kantoor).

Het werk zelf vind ik wel onwijs uitdagend, maar helaas is dat vanaf nu ook niet meer doorslaggevend voor mij.

Ik ga alvast verder zoeken..en het liefst iets voor 3 dagen per week want 4 dagen vind ik achteraf teveel.. Ik merk dat ik meer tijd in mijn kind wil stoppen dan in werken. Het gaat allemaal al zo snel.