Na 4 jaar en ICSI eindelijk zwanger!

Jeetje wat is het alweer lang geleden dat ik iets van mijzelf heb laten horen via deze weg. Wat een rollercoaster is het geweest de afgelopen jaren. Ik zal in het kort, voor zover dat kan, uitleggen wat er de afgelopen jaren gebeurd is.

In januari 2020 gingen wij naar de gynaecoloog voor de fertiliteitsonderzoeken, omdat er al 1,5 jaar tijd (lees, maart 2018) geen zwangerschap was ontstaan. Uit deze onderzoeken bleek dat er niks in de weg zou staan voor een zwangerschap. Helemaal top! 61% kans op zwangerschap dat jaar, dus nog een jaar naar huis om zelf te proberen. Dit jaar was zwaar.. In je hoofd is de hoop al weg, maar hulp laat nog even op zich wachten. Onverklaarbare subfertiliteit was... heel pittig, en vooral omdat ik er gewoon geen goed gevoel bij had.

Na dit jaar, in januari 2021 startte we met het IUI traject. We kregen 6 keer IUI in gestimuleerde cyclus, dus moest ik hormonen spuiten om hopelijk 2 of 3 follikels te produceren. Helaas is uit geen enkele IUI een zwangerschap ontstaan, zelfs toen ik 3, en zelfs in één cyclus 4 eicellen had is er geen zwangerschap ontstaan. Dit zorgde er wel voor dat bij mij de alarmbellen afgingen, want hoe groot was die kans? Als we allebei gezond zouden zijn? Volgende stap was IVF. Na veel wikken en wegen hebben wij besloten dit in Duitsland te gaan doen, bij TFP Düsseldorf. Deze keuze hebben wij gemaakt doordat ze in Duitsland verder zijn op het gebied van fertiliteit dan in Nederland, en we daar meer testen konden laten doen. We waren namelijk nog altijd onverklaarbaar, maar dit voelde voor ons niet juist. In juli 2021 begonnen we met spuiten voor IVF. Alles leek goed en met ongeveer 18 follikels gingen we de punctie in. Toen ik uit narcose wakker werd kwam de arts bij mij dat er wel wat teleurstellend nieuws was; er waren maar 9 follikel blaasjes gevuld met een eicel. Maar goed, 9, nog prima. Volgende dag zouden we gebeld worden met de bevruchtingen. Ik werd gebeld en de wereld stond even op zijn kop, terwijl tegelijkertijd alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Er waren geen bevruchtingen ontstaan, en als er al geprobeerd was te bevruchten was mijn hele eicel kapot gegaan. Het eerste wat ik vroeg was: is dit dan de reden waarom het al zo lang niet lukt? En toen kreeg ik de bevestiging dat dit inderdaad zo was. Het leek erop dat mijn eicellen van dusdanig slechte kwaliteit waren dat een bevruchting op natuurlijke wijze (dus ook IVF, gezien daar de zaadjes bij worden gevoegd en het dan nog steeds zelf moet gebeuren) niet gebeurd. Dus die 61% had beter 1% kunnen zijn destijds.. En zo gingen we van onverklaarbaar naar een bevruchtingsprobleem. Volgende stap was ICSI, al was daar ook geen garantie dat het hierbij wel zou lukken..

September 2021 gingen we van start met ICSI, met andere injecties om de eicel kwaliteit te verbeteren. Tijdens de punctie werden dit keer 15 (!!) eicellen gevonden. We kregen na het weekend een belletje, waarbij de arts aangaf redelijk goed nieuws te hebben; van de 15 eicellen was al de helft afgevallen door slechte kwaliteit, 2 waren niet bevrucht, maar de overige 5 wel! Uiteindelijk zijn er 4 vijf daagse embryo's (blastocystes) ontstaan! ❤ We kregen een verse terugplaatsing en de hoop was torenhoog; eindelijk onze eerste échte kans! Want ja, al die jaren hiervoor was dus eigenlijk simpelgezegd voor niks geweest... Voor spek en bonen.... Helaas op 1 oktober had ik een big fat negative... Dit was een enorme klap... Vervolgens wilden de artsen het NK en Plasmacellen onderzoek gaan doen middels een scratching. Dit onderzoek wordt in NL nog niet gedaan. Hieruit bleek gelukkig dat er geen plasmacellen aanwezig waren en er geen verhoogde NK cellen gevonden waren, dus we mochten door voor een cryo terugplaatsing!

In december begonnen we met onze terugplaatsing; progynova slikken en uiteindelijk de oh zo fijne utrogestan bolletjes. Op 29 december was het zo ver, onze kleine lieve ingevroren embryootje werd teruggeplaatst ❤. 6 dagen na de terugplaatsing, op 4 januari 2022 deed ik mijn eerste test. En jahoor, een tweede streep 😱😱! Ik deed een CB en ook die gaf aan zwanger 1-2. Wauw... Samen met Jelle hebben we gehuild van geluk! Na 4 jaar was het eindelijk gelukt ❤. Toen startte de meest onzekere weken van mijn leven. Tot de eerste echo met 6+3 een heerlijk sterk kloppend hartje liet zien ❤. Inmiddels ben ik nu, 19 maart 2022, 14 + 4 dagen zwanger, en zijn wij er afgelopen maandag achter gekomen dat ik in verwachting ben van een heel lief klein meisje! 💖 Ik groei al flink en de kleine is zo heerlijk bewegelijk 💖. Wij leven in de wolken ❤.

Lieve allemaal, geef nooit op! 🙏