Dilemma..

Alleen al bij de volgende gedachte voel ik me vreselijk egocentrisch.

Mijn vriend en ik hebben het niet makkelijk. Financieel dan.
Dit alles omdat ik onverwacht een jaar of 2 te vroeg zwanger ben geworden!
Ons kindje was vanaf de 1e seconde meer dan welkom, maar het maakte het niet makkelijker om voor mij een vaste baan te vinden binnen de kinderopvang.. die zoals we allemaal weten, voor ons allemaal een stuk duurder is geworden vanaf dit jaar! Het is dan ook niet gelukt vóór mijn verlof ergens een contract te krijgen, waardoor ik nog steeds gedoemd ben tot het minderwaardige bestaan van een uitzendkracht.
Een uitzendkracht krijgt namelijk maar 70% van het gemiddelde dagloon uitbetaald tijdens haar zwangerschapsverlof, en dit gemiddelde wordt bepaald aan de hand van je gewerkte aantal uren in de 6 weken voor je met verlof gaat.. werk je weinig, zoals ik, dan krijg je ook weinig.
Ook van de overheid hoeven we niks te verwachten, mijn vriend krijgt zijn studie vergoedt van zijn baas en verdient daarom een krappe 100,- teveel per maand om recht te hebben op welke uitkering dan ook.

welk dilemma heb ik nu dan zul je denken?

Ik heb sinds 2 weken een werkplek die mij genoeg uren biedt tot aan mijn verlof, wat heel wat zorgen wegneemt! maar sinds dag 1 heb i last van mijn bekken, mijn onderrug en vooral; mijn kont! nou..kont.. stuitje eerder! maar het zorgt ervoor dat ik niet fatsoenlijk zitten kan, niet goed slaap (tussen het plassen door haha!) en amper kan lopen. AL MET AL NIET HANDIG als je in de kinderopvang werkt!
Mijn vriend heeft liever dat ik minder werk.. maar ik wil me boven alles géén zorgen maken om geld! Dit heb ik mijn hele studietijd gedaan, en erg bevorderlijk voor je bloeddruk is dat niet echt!

Ik hoef niet zo heel lang meer.. begin april ga ik met verlof! zal ik het uitzitten met wat paracetamolletjes?
Ik heb mijn hele zwangerschap nog NIKS hoeven slikken op wat rennies na! en dat wilde ik eigenlijk zo houden.. het ging zo lekker allemaal! perfecte bloedwaarden, fit, niet meer misselijk, energiek, bezig met de babykamer..

en nu staat alles even een beetje stil! het huishouden is een VUILSTORT.. en ik heb zo'n schoonmaakdrang.. ik kan er alleen niet aan toegeven, vreselijk!

Ook voel ik me erg eenzaam hierdoor.. ik ben de 1e uit mijn "vriendenkring" die zwanger is geworden, die dames studeren allemaal nog in Utrecht (Waar ik vandaan kom) en ik spreek (op vriend na dan) bijna niemand!

blegh.. ik zit er eventjes helemaal doorheen!