Moederdag
Ok, meiden, ik moet echt even mijn verhaal kwijt, ik zit er al sinds gisteren mee en het laat me maar niet los, doe me alsjeblieft een lol en ga niet reageren met.... "het is je moeder en ze houdt van je en ba bla bla" want daar kan ik echt even niets mee.
Gisteren had ik mijn moeder aan de telefoon, dezelfde die het afgelopen jaar voor mijn kindjes heeft gezorgd op de 2 dagen dat ik werk. Ik heb hier niet om gevraagd... mijn voorkeur ging uit naar het kdv, maar ze heeft mijn hele zwangerschap zielig lopen doen dat het nu eenmaal haar kleinkinderen zijn en dat niemand beter voor ze kan zorgen dan de oma, dat haar leven toch geen nut heeft en dat de kinderen haar een reden zouden geven om op te staan in de ochtend. Ik zou er geen spijt van krijgen, ze zou zich aan mijn "regels" houden en een voorbeeldige oppas zijn. Ok dan, met tegenstrijdige gevoelens heeft zij dus twee dagen per week op de tweeling gepast. Was ik tevreden?? Nee!! Megaveel situaties waarbij ik dacht, o mijn god!!! Maar goed, het is je moeder he...
Nou ok dan, ik heb haar wel verteld dat de beebs rond een jaar naar het kdv zouden gaan, gewoon omdat ik dat belangrijk vind. Het gaat om anderhalve dag per week en de rest van de week ben ik of mijn man thuis.
Dus we kregen de aanbieding van het kdv voor een plekje per 1 mei, zo gezegd, zo gedaan, en sinds vorige week gaat de tweeling naar de kdv. Mijn moeder ging er heel goed mee om ( tot mijn verbazing!!!!!) en ik ben erg blij met deze oplossing.
En toen weer terug naar het telefoontje van gisteren... . Mijn moeder vertelde dus even aan de telefoon dat ze liever niet had dat wij kwamen voor moederdag, sterker nog, we waren niet welkom. Moederdag is namelijk voor kinderen die hun ouders waarderen en het hele jaar door langskomen, en nee hoor het ligt niet alleen aan jou, maar ook aan je broers en zussen. Maar wat is er dan, vroeg ik, ik had juist het gevoel dat het afgelopen jaar erg goed ging (dat was ook zo, vergeleken met de jaren ervoor....). Ja nou... zei ze. Ik vond het het afgelopen jaar helemaal niet zo goed gaan, ik heb tientalleen voorbeelden van dingen waar ik het niet mee eens ben, maar ja, die kan ik niet tegen je zeggen, want ik ben bang dat je dan boos wordt ( dan verwacht ze dat ik zeg, nee hoor, zeg maar, ik word niet boos en dan komen er een prtij kutopmerkingen waar ik iet boos omm mag worden, want ik heb gezegd dat ik niet boos zou worden). Dus ik heb aangegeven dat dat best wel eens zou kunnen, maar dat ik het graag wil weten als ik haar gekwetst heb, want dat heb ik niet expres gedaan.
Nou en toen kwam het dus... zij heeft opgepast volgens mijn regeltjes alhoewel ze die belachelijk vindt en dta was een hele opoffering
( ja inderdaad, volgens haar mag je flesvoeding op verzoek geven en zoveel als de baby wilt, meer dan een liter is geen probleem, en slapen in hun bedje overdag, onzin, je laat ze liggen op het speelkleed, ze vallen in slaap en worden weer wakker en spelen verder, daarbij mijn knul krijgt van mij een speen, zij deed dit niet, want dan moet ze dadlijk weer naar boven als hij uit zijn mond valt, nee hoor, geen speen bij oma, oh ja en de eerste week dat ze brood eten, doe je er toch lekker hagelslag of chocopasta op, dat vinden ze lekker! Grrr)
En daarbij is ze het niet eens met de manier waarop ik voor mijn kinderen zorg, en om die reden hebben mijn kinderen een achterstand, ik verwen ze te veel. ( 10 weken te vroeg geboren, tsja waar zou die achterstand nou vandaan komen?!?!)
Het was maar goed dat ze naar het kdv gaan, dan is er tenminste iemand die zorgt dat de kinderen wel voldoende gestimuleerd worden in hun ontwikkeling (bij haar zaten ze uren in het wipstoeltje), enne, ja natuurlijk doet het haar pijn dat ik liever €240 per maand betaal dan dat oma oppast, maar daar ging het verder niet om hoor, het is beter voor de kinderen dat er een professioneel iemand bij betrokken is.
Nou ik was er stil van.... ik wist niet wat ik moest zeggen. Nu weet ik dat mijn moeder een enorm kreng kan zijn en dt ze heel gemeen uit de hoek kan komen, maar dit slaat alles. Ik moest maar goed gaan genieten van moederdag nu ze nog klein zijn en hopelijk lijken ze op mij en heb ik net zoveel plezier van hun in de toekomst als zij van mij heeft gehad en dan was ze benieuwd of ik moederdag over 30 jaar nog zo leuk vindt.
Ik ben geen slecht mens, ik heb mijn moeder nooit slecht behandeld, ik ben vroeg het huis uit gevlucht en ik heb afstand gehouden door opmerkingen als.. ik heb je nooit willen hebben, toen ik zwanger van jou was zat ik aan je pa vast. En, ik kan niet wachten tot je 18 bent, zodra jij het huis uit bent kan ik bij die vent weg.
Het ging de goede kant op, het kostte me moeite, maar ik accepteerde haar buien en het ging de goede kant op het laatste jaar en nu dit. Ik heb het maar gewoon te slikken, want wat kan ik anders? De tweeling is volgende week jarig... zij zal er gewoon bij zijn, maar tot die tijd hoef ik haar echt niet te zien of te spreken. Mijn vader is wel een schat, maar weinig eigen inititief, als mijn moeder besluit dat ze niet meer bij mij over de vloer komen, dan gaat mijn vader daarin mee zonder mij te bellen en te vragen wat er aan de hand is.
Ik weet niet hoe het gaat lopen, maar voor nu heb ik iig mijn hart gelucht, ik moest het echt even kwijt... Tenslotte is het mijn eerste moederdag en haar woorden bleven maar ronddwalen in mijn hoofd.
Mijn liefje weet dat ik me klote voel en is nu even lekker met de beebs buiten in de tuin zodat ik even een momentje voor mezelf heb. Vanochtend heb ik uit mogen slapen en heeft hij voor de beebs gezorgd, daarna een lekker ontbijtje en kadootjes gekregen. Ik heb een lief liefje en hele lieve kinderen. Ons gezinnetje is warm en hartelijk en zal dat ook altijd blijven, ik weet tenminste hoe het niet moet.
reacties (0)