6 maanden oud alweer!

Niet te geloven, D.agmar en S.ebastiaan zijn vandaag al een half jaar. 6 maanden geleden lag ik in het LUMC met weeën die maar niet echt door wilde zetten, maar tegenhouden was ook geen optie meer, ook al was het 10 weken te vroeg.

Rond 7 uur 's avonds zijn ze beiden geboren, 2 kleine donkerrode hummeltjes die direct door een team van 5 artsen werden onderzocht. Uiteindelijk hebben ze slechts 3 dagen op de high intensive care unit van het LUMC gelegen, toen mochten ze al naar de afdeling Neonatologie in het Juliana Kinder Ziekenhuis. In dat ziekenhuis hebben ze uiteindelijk 6 weken gelegen. In de couveuse, in het warmtebedje en met sondevoeding. Ik ging iedere dag 2, soms 3 keer ernaartoe, Leon was er ook iedere dag te vinden uit zijn werk. Wat was dat een ongelooflijk zware tijd. Ik was net even aan het rekenen en ik ben zeker 90(!) keer naar het ziekenhuis gereden. Kraamtijd??? Nee, dat stukje hebben we even overgeslagen.

Na 6 weken mochten ze naar huis, wat hadden we daar naar uitgekeken, eindelijk was het zover! Wel met sondevoeding, want zelf drinken lukte nog niet helemaal. Binnen 2 weken waren beide sondes professioneel verwijderd, door de beebs zelf. Ze vonden dat ze zelf wel een flesje leeg konden drinken, en na enige twijfel bij ons bleek dat dat ook echt zo was. Knappe baby’s!

Nou wij dachten dat de periode in het ziekenhuis zwaar was, maar 2 pasgeboren baby’s in huis, iedere 3 uur 2 flesjes geven, ook ’s nachts,…… Leon en ik waren blij als we 4 uur geslapen hadden voor de dag weer begon. Na een tijdje werden de flesjes om de 4 uur en langzaam maar zeker kregen wij weer wat meer slaap. De nachtflesjes zijn sinds een maand ook foetsie en die 2 ieniemienie kleine ukkies van 3 pond zijn getransformeerd in 2 leuke vrolijke grote baby’s van zo’n 8 kilo!

En wat zijn ze leuk!!! Het is iedere ochtend weer een verrassing hoe we S.ebastiaan in zijn bedje aantreffen en D.agmar is eerst 5 minuten aan het grommen en in haar ogen aan het wrijven voor we een stralende glimlach van haar krijgen. D.agmar kan al zelfstandig zitten in een kinderstoel en S.ebastiaan eet al hele potjes met maaltijden leeg, met absoluut hoogtepunt risotto (!). S.ebastiaan kan lang en hardop schaterlachen en D.agmar vertelt hele verhalen tegen haar knuffelbeest. Qua lengte en gewicht zijn ze nu 6 maanden, ze lopen netjes in de curve van het CB. Wat ontwikkeling betreft lopen  ze 10 weken achter. Of nee, eigenlijk niet, ze lopen precies op schema als je uitgaat van de uitgerekende datum, 21 juli. Tsja, zij kunnen er ook niets aan doen dat ze 10 weken eerder geboren zijn.

Almetal waren de afgelopen 6 maanden de zwaarste en tegelijk de mooiste van mijn leventje tot nu toe. De verpleegsters in het JKZ waarschuwden ons toen we de eerste week daar op de afdeling waren, we moesten een lange adem hebben. Het zouden 2 stappen vooruit zijn en 1 achteruit. Én… we zouden onze vrienden leren kennen. Wie zijn echte vrienden? Wie zijn kennissen? Sommigen zouden ons teleurstellen en sommigen zouden ons verrassen. Nou die verpleegsters hebben op alle fronten gelijk gehad. Het was een hele lange adem, 2 stappen vooruit en 1 achteruit, dat klopte. En dat stuk over vrienden, ook dat klopte. Sommige vrienden hebben mij verrast, fantastisch zoals jullie er voor ons waren! Anderen bleken meer kennissen te zijn dan vrienden… en een enkeling, tsja… dan niet.

Wij zijn erg benieuwd wat het komende half jaar ons gaat brengen, draaien, kruipen, lopen, de eerste woordjes, de eerste kerst als gezin, de eerste verjaardag en wat al niet meer. 1 ding is zeker, we hebben de vuurdoop gehad en het wordt met de dag leuker!