Bevallingsverhaal!

Donderdagochtend 19 dec. Ik was erg emotioneel en ontzettend moe, en zag het totaal ff niet zitten de dag door te komen. Gelukkig kwamen m'n schoonouders me wat ondersteunen met Vincent. Zo kon ik deze ochtend ook nog even een momentje voor mezelf pakken en even uitgebreid douchen. Dat deed me al goed. 

M'n schoonmoeder zei me achteraf dat ik in de tijd zij er waren, ik al erg onrustig was en niet stil kon zitten. Ik heb dit zelf niet zo gemerkt. 

Nadat m'n schoonouders waren vertrokken na de lunch, zijn Vincent en ik in bed gekropen. Eerst Vincent in z'n eigen ledikant, toen ik, want ik was bekaf. Zowel Vincent als ik hebben toen zo'n 2 uur geslapen. Heerlijk!

Om 14.20 uur werd ik wakker. Vincent was toen nog net niet wakker. Ik dacht, ik voel iets lopen. Het zal toch niet weer? Nee, dacht ik, het valt wel mee. Vincent lag dus nog te slapen, dus ik denk ik draai me nog even om. Maar toen.. Ja hoor, toch! Mijn vliezen waren gebroken! Alweer, bij Vincent toen ook al.. En behoorlijk ook, want ik kwam overeind en daar ging het heen, een spoor van vruchtwater van bed naar de wc. 

Ik was 38 week en 2 dagen zwanger, dus nog wat vroeg. Maar wel blij dat het zich weer eerder aandiende en niet met kerst of oud en nieuw. En bijna een week later dan bij Vincent. 

De laatste dagen nam ik mijn telefoon al telkens mee naar boven, voor het geval dat. Verwachtte het ergens al, en eigenlijk al eerder de 17de met volle maan. In de nacht van 16 op 17 wel al voorweeen gehad, en wel zo dat we dachten dat het toen al begon, maar die weeën zwakten weer af en zetten niet door.  

M'n man Alger natuurlijk als eerste gebeld. De vliezen zijn gebroken! Nog half 'slaapdronken' en wat trillerig van de schrik. Hij zou direct naar huis komen. Ondertussen horde ik Vincent ook wakker worden. Oh jee, hoe ging ik dat doen? Ik kon Vincent toch niet nu met gebroken vliezen naar beneden tillen? Maar ik kon hem ook niet in z'n ledikant laten wachten, vond ik.. 

Vincent toch nog even laten wachten. Eerst maar eens even vruchtwater opvangen. Gelukkig, het was helder van kleur. Nog een thuisbevalling dan? Het huis was er klaar voor in ieder geval. Vervolgens de verloskundige gebeld en op de hoogte gesteld. Ze zou rond 17.00 uur komen, als de weeën echt eerder begonnen, zou bellen. 

Daarna Vincent toch maar, zo goed en zo kwaad als dat ging, uit z'n ledikant getild. We zijn wel zolang even boven gebleven en hebben gewacht totdat papa kwam. Papa had inmiddels met opa en oma gebeld, die er ook aan zouden komen, om Vincent op te halen. Ook Vincent zijn vluchttas stond klaar met de benodigde logeerspullen. 

Papa kwam thuis. Even later opa en oma ook. Samen nog even kopje thee gedaan, en daarna is Vincent met opa en oma meegegaan. Hij ging ook nog eens voor het eerst uit logeren. De eerste weeën leken op gang te komen. 

De VK kwam om 17.00 uur, ze checkte de ontsluiting, die toen 3 cm was. Daarna vielen de weeën weer wat weg. De VK zou weer weg gaan, en we zouden de weeën eerst weer samen doen. We moesten wel eerder bellen dan de vorige bevalling, omdat het wel eens heel snel kon gaan op het laatste moment. Vanaf 21.00 uur zou er wel een andere VK dienst draaien. 

Om 21.00 uur belde de VK hoe het toen ging, toen begonnen de weeën net langzaam weer op gang te komen. De VK zou overdragen naar de andere VK. Het was maar niet anders. Om 23.00 uur belden we de VK, ik dacht dat de weeën heftig genoeg waren en ik er al bijna was. Ze zou komen. Bij het checken van de ontsluiting toch nog maar 6 cm ontsluiting, dat was even een tegenvaller! Het leek allemaal erg lang te duren hierdoor. Ook begon ik nou erg moe te worden. Met het vooruitzicht op nog ergere weeën, even niet leuk! 

Wel weer alle ademhalingstechnieken van de yoga toegepast. Ik vond de laatste weeën wel veel pittiger en heftiger aanvoelen dan de vorige bevalling. Uiteindelijk was het wel een soort gelijke bevalling. Ws. voelden ze nu heftiger en pittiger, omdat het me vorige keer zo meeviel en ik er nu toch te makkelijk tegen aan keek. 

Volgens de VK was ik weer de rust zelve en in mezelf gekeerd. Ik leek dus heel rustig, maar zo voelde ik me niet altijd hoor. Ik was sommige moomenten best bang om in paniek te raken, maar wist mezelf dan gelukkig weer te bedaren met de gedachte dat ik daar ook niks aan zou hebben. En zo ben ik de laatste ontsluitingsweeen doorgekomen.

Toen de ontsluitingsweeen langzaamaan overgingen in persweeen, werd ik nog even flink misselijk, met als resultaat dan ook dat ik even flink moest overgeven. Daarna ging het snel, heel snel..

De persweeen daarentegen gingen heel erg snel. 2.00 uur begonnen deze, 2.10 uur mocht ik persen. Wel waren ze veel steviger en pittiger dan de vorige bevalling, maar vorige keer vielen deze weg en ben ik daarom ook ingeknipt en hebben ze geduwd en gepushed om Vincent er toen uit te halen. Dat was deze keer niet nodig allemaal, in 9 minuten persen was m'n mooie meisje er! 

Ietsjes ingescheurd, 2 scheurtjes, elk 2 hechtingen. Vergeleken met een knip is dat niks, nu ook geen last meer van.  

20-12-2013 om 2.19 uur werd onze prachtige dochter en lieve zusje Mathilde geboren!

Zo'n 7 pond en 52 cm gewogen en gemeten. Papa heeft haar zelf aan mogen pakken en ook de navelstreng doorgeknipt, altijd weer bijzonder! De helft minder bloed verloren dan vorige bevalling en dus weer een heerlijke thuisbevalling! Mama en Mathilde maken het goed, mama is zelfs alweer op de been, in vergelijking met de vorige keer een hele prestatie! Borstvoeding is inmiddels weer goed op gang gekomen, Mathilde is een natuurtalentje, hapte direct goed aan, wat wil je nog meer? 

Nu is Mathilde inmiddels alweer 2 dagen oud, nou ja, jong en zitten we middenin de kraamweek, waar we heerlijk van genieten! Ook papa heeft vakantie tussen kerst en oud en nieuw, das weer goed gepland! Vincent kwam na een nachtje logeren weer terug, en vindt zijn zusje ook heel lief en interessant, gaat even kijken bij haar wiegje, zo leuk!       

Nu genieten we vollop van ons meisje, ons gezinnetje en elkaar. Er komen straks nog drukke tijden, maar dat laten we maar gewoon op ons af komen en staan we nu nog even niet te veel bij stil, dat komt vanzelf..

Liefs, Kim.