Bevalling

Nou nou nou..... waar te beginnen!

Sinds 10 augustus 2010, om 21:21uur ben ik de trotse moeder van Ziva, Anna, Abena, Baaten! Het is een plaatje en ze ze was maar liefst 3710 gram en 52 cm lang. Het verhaal is bizar...

10 augustus 2010 moest ik om 7:30 uur in het ziekenhuis van Maastricht zijn omdat ik 41 weken en 3 dagen zwanger was, ik zou die dag ingeleid worden. De ochtend opgestaan vol frisse moed en we gingen ervan uit dat we die dag onze dochter in onze handen zouden hebben. Onderweg naar het ziekenhuis werden we gebeld door een gynaecoloog, ze hoorde dat we onderweg waren en liet weten dat alle verloskamers bezet waren en we dus niet terecht konden om ingeleid te worden...... BALEN!!! We mochten wel komen om een ctg te maken, dus dat deden we maar. Ik kon wel janken, maar moest me er bij neer leggen. De ctg was in orde en we mochten terug naar huis. Eenmaal thuis aangekomen wat gegeten en in bed gekropen, wat moest ik anders... hopen dat we die middag nog gebeld werden met de mededeling dat we alsnog konden komen.... Maar een telefoontje bleef die dag uit. Die middag om 13:00 uur werd ik wakker met buikpijn, dit leek wel een wee, deze pijn had ik nog niet eerder gehad. Ik ging de tijden bijhouden en deze varieërde continue, maar kwam toch wel gemiddeld om de 10 minuten. Na 2 uurtjes, zo rond 15 uur besloot ik in bad te gaan om te zien of de pijn minder werd, maar daarentegen werd de pijn alleen maar erger.

Nu wist ik dat het begonnen was. Ik kon gelukkig nog naar de w.c. gaan en ondertussen belde papa de verloskundige die al snel langs kwamen (een verloskundige die even uit de rollatie was geweest). Ze controleerde me en gaven aan dat ik al 5 a 6 cm ontsluiting bleek te hebben. Ze lieten weten dat de pijn nog heftiger zou worden en regelmatiger zou komen..... OW MY GOD!!!!! Ze zouden weer weg gaan en lieten weten dat ze in de buurt bleven, als ik het niet meer trok dan konden we weer bellen. Een uur later hing papa weer aan de telefoon... binnen 10 minuten stonden ze weer binnen en haalde alles uit de kast om me te controleren.... ondertussen bleef ik heftig de weeën wegpuffen.... overweldigend zeg.

Op naar het ziekenhuis, tussen een wee door liepen we 3 verdiepingen naar onder en stapte ik bij de verloskundige in de auto... papa reed er met zijn eigen auto achteraan. Oma Cobie werd ingelicht en vertrok op haar gelegendheid alvast naar het ziekenhuis in Maastricht. De verloskundige belde naar het Ziekenhuis in Maastricht, maar nogsteeds waren alle verloskamers bezet en moesten wij uitwijken naar het Orbis ziekenhuis in Sittard..... het maaktte mij niks uit, die baby moest eruit en wel zo snel mogelijk. In de auto onderweg naar het ziekenhuis regende het als een bezetenen... en ondertussen maaktte ik me boos tegen de weeën.

Rond 19:30 uur kwamen we aan in het ziekenhuis, snel een verloskamer in en tussen een wee door omgekleed. Op het moment dat ik dacht nu kan ik pijnbestrijding vragen lieten ze weten dat ik 10 cm ontsluiting heb... ik mocht gaan persen!!!! Persen, pufffen, persen, puffen....... ik kon het niet meer opbrengen maar ik moest.... een vreemd gevoel van binnen en ineens liep al het vruchtwater weg, ze hadden de vliezen gebroken, wat een vreemd gevoel en toen moest ik braken. Inmiddels was mijn moeder, oma Cobie gearriveerd en kon ze me bijstaan tijdens het persen. Ik duwde verkeerd en voelde iets scheuren, vervolgens zag ik een naald en lieten ze weten dat ze moesten knippen. Niks van gemerkt.... en daar was ze dan om 21:21 uur, toch nog op 10 augsutus 2010, zelf geboren en niet gehaald....... Ziva, Anna, Abena, Baaten!!!!!

Ze doet het super goed en de bortsvoeding verloopt zalig!!!!

Een foto om mee op te scheppen, ze is de meest mooiste baby van de wereld, maar welke ouder vind dat niet van zijn kind!!!!???