Schaam Schaam :S

Wahaha schaam schaam me gewoon rot. Ik volg alle blogs en vragen en geef af en toe antwoord, maar heb echt helemaal geen blog meer geschreven, sinds de geboorte van me zoontje. Ik heb in de meeste gevallen gewoon geen tijd, hij is gewoonn een apart geval :) haha nee me zoontje is me alles.

Maar even terug in de tijd :) Vrijdag 26 augustus 2011 had ik mijn laatste tentamen, ik had tijdens de tentamens wat lichte krampen en dacht dat het kwam door het warme weer en mijn giga opgezwolle voeten. Maandag 29 augustus om 05.00 voelde ik wat vocht met roze bloeding. Ik dacht zal wel niets zijn, bel over een paar uur wel de verloskundige. Rond 08.00 had ik weer hetzelfde, maar nu veel meer. Ik belde de verloskundige, binnen een half uur kwam ze en deed inwendig onderzoek. Nadat ze klaar was, stroomde een hele plens vruchtwater eruit :S Ze zei 'meid dit is gewoon duidelijk vruchtwater, je gaat binnen 24 uur bevallen'. Oke dacht ik en was echt heel rustig. Ik had geen weeen, alleen maar hele lichte krampjes. Rond 10 uur waren we in het ziekenhuis, meteen aan de ctg. Pas na 14 uur kreeg ik steeds meer krampen en de meest extreeme weeen kwamen om 16 uur. Ik hield het niet meer, dacht dat ik geen lucht meer kreeg. Ik wilde zo graag een ruggeprik op dat moment, ook vanwege mijn MS, maar ik kreeg het niet (achteraf gezien maar beter ook, maar opdat moment kon ik haar wel schieten:)  Rond 19 uur kreeg ik eindelijk eens een inwendig onderzoek om te kijken naar mijn ontsluiting. Ik had 7cm en ineens was er paniek, omdat ze het niet had verwacht. Alles werd klaar gemaakt in de suite-room en was klaar voor de bevalling. Om 19.45u mocht ik persen en 20.21 uur was mijn kleine inimini Esad-Emin met 36,2 weken geboren, met 2675 gram en 47 cm ongeveer. Ik had dubbele gevoelens, ik was dolgelukkig, maar aan de andere kant erg verdrietig, mijn moeder was in Turkije omdat mijn oma was overleden. wist het even niet meer.

Hij was een prematuurtje en moesten in het ziekenhuis blijven. Na 2 dagen mochten we naar huis. Ik moest echt wennen, vond het erg vermoeiend en heb regelmatig even moeten huilen. Maar had mijn man en mijn zoontje bij me, dat maakte me gelukkig.

Met 2 en 5 dagen hadden we een mooie fotoshoot, 1 in het ziekenhuis en 1 thuis (cadeau gekregen van een vriendin). Borstvoeding was heel erg vermoeiend voor me, vooral de eerst 3 maanden. Hij slaapt niet door, verveeld zich snel met dingen waar hij mee speelt. Hij wil alleen maar dat wij met hem spelen, buiten dit is hij een lachterje, kijkertje....hij houdt ervan om rond te kijken, is nieuwsgierig en vind spelen met mama en papa erg leuk, experimenteerd steeds met nieuwe stem geluidjes :) Hij wil nog geen vast voeding. Hij is mijn lievertje met blauwe oogjes waar ik op verliefd ben en dankbaar ben aan Allah.

Met mij gaat het goed. Heb laatst een medela freestyle kolf gekocht om op school te kunnen kolven. Ik heb weinig melk dat merk aan Esad-Emin, maar ik wil wel doorgaan zolang ik melk heb. Volgende week start ik met mijn minor Nederlands, Esad-Emin gaat dan naar mijn moeder en op vrijdag past mijn man op. Ben benieuwd hoe het zal gaan. Ik had me eerst ingeschreven voor minor Toegepaste Psychologie, maar merkte aan het rooster dat het te veel groepswerk was en teveel dagen in de week, wil toch liever vaker bij me zoontje zijn. Ze groeien en veranderen echt bijna elke dag, ik wil het niet missen.

Dit was het dan even kort en krachtig :)