Het gaat zo snel!!

 De tijd vliegt!!! Vandaag  alweer 32 weken onderweg. Ik kan niet wachten om onze kleine man in mn armen te houden. Ik kan ook goed aan Fenna merken dat het tijd gaat worden dat haar broertje geboren wordt. Ze staat elke dag bij het wiegje denkbeeldig tegen hem te praten.

Ik zit inmiddels voor de 3e week thuis van mijn werk en ik heb me nog geen moment verveeld. Wel kan ik goed merken dat de rust me heel erg goed doet. Aan de andere kant, als ik wel wat drukker heb gedaan ben ik de klos. Zelfs even met Fenna de stad in is al teveel. Maar we laten niet ons hele leven door die bekken beheersen, we gaan gewoon op stap.

We genieten dus echt van het samen zijn. Normaal, als ik werk, is Fenna op maandag en vrijdag bij mn schoonmoeder. Onze band is wel oké maar niet super goed. We kunnen gewoon normaal praten, bellen en een boodschap doen, maar ze is zó anders dan ons, dat ik moeite met haar heb. Maar ach, daar kunnen we mee leven. Nu wilde ik Fenna gewoon lekker thuis houden, ik hoef immers niet te werken en wil graag de laatste weken met mn dochter doorbrengen. Oma vond dat geen goed idee. Grr, waarom dacht ik dat nu al? Maar goed, water bij de wijn, op maandag blijft Fenna een dagje bij oma spelen. Vrijdag houd ik haar thuis.

Gister bedacht ik me ineens dat we helemaal nog geen geboortekaartjes hebben! Ik heb eeb aantal geleden wel 3 proefjes uitgezocht maar die vonden we toch eigenlijk niet zo leuk. Resultaat: niet meer verder gekeken. Ik geloof dat ik dat deze week maar even moet regelen. Want, ik houd toch in mn achterhoofd dat Fenna met 36 weken ter wereld kwam. Dat is nog maar 4 weken. Ik geloof niet dat deze knul ook dan al komt, maar je weet het nooit!