Komt het ooit nog terug?

Hoe ik me eerder, dus voor mn zwangerschap, voelde?

Ik wordt er gek van. Alles gaat op de automatische piloot. Ik herken mezelf totaal niet terug.

Ik heb nergens zin in, moet echt zin maken. Als ik s'morgens uit bed kom, gaat mn masker op. En dan nog lukt het me niet om gezellig te doen. En daardoor voel ik me nog rotter.

Fenna mag alles, voor haar is alles goed. Ik geniet enorm van haar. Zeker nu het besef er is dat ze straks niet meer alleen is. Ze wordt zo snel groot. En ze is zo'n vrolijke meid.

Volgens mij zijn we hier gewoon toe aan een weekje vakantie wat al op de planning staat. En ik wil die nesteldrang!

Voor mn gevoel is het hier elke dag een bende en ik kan het niet opruimen.. Als ik s'avonds in bed lig, wil ik er het liefst weer uit om op te ruimen, terwijl er niks op te ruimen valt! Mn man verklaard me voor gek.. Ach, zullen de hormonen wel zijn? Maar waarom nemen die dan toch zo'n loopje met me en waarom kan ik me daar niet overheen zetten!?

Natuurlijk zijn er dagen dat alle voor de wind gaat, zoals afgelopen weekend toen manlief en ik samen de kinderkamer hebben geverfd, geshopt hebben en er een, ondanks dat Fenna bij opa en oma sliep, gezellig weekend van hebben gemaakt.

Maar van dat weekend heb ik nu nog een nasleep. Mn bekken doen nog ontzettend veel zeer en af en toe loop ik als een bejaarde.

Ik houd de hoop dat alles over een paar weken weer als vanouds is en we weer lekker gezellig kunnen zijn!!!!!