Weer een zwangerschap in onze naaste omgeving.
Mijn man en ik praten er veel over en we steunen elkaar. Maar wat doet het pijn.
Allemaal 'ongelukjes' ... de 3e al in 5 maanden in onze omgeving. Mijn schoonzus van de vijfde en twee vriendinnen van de tweede.
Het doet zoveel pijn...! Ik wil niet met oud en nieuw met 3 zwangere buiken om me heen... Natuurlijk gun ik het iedereen. Ik ben boos op mezelf om wat ik voel.
Het doet me zoveel pijn, mijn man verdriet te zien hebben als vrienden roepen: 'Nou..., het wordt wel eens tijd he?' 'Weet je niet hoe het moet ...?'
Zijn verdriet breekt me. Ik voel me schuldig. Wat doe ik fout?
Dan huilen we samen en zeggen we hoeveel we van elkaar houden. Maar wat doet het pijn....
9 januari start onze nieuwe kans, gonalF, nieuwe stap, met frisse moed er tegenaan. Maar de pijn blijft...
reacties (0)