De rode duivels...

Einde van de vorige cyclus het advies gekregen van de fertiliteitsverpleegkundige om deze ronde pas bloed te prikken 7 dagen nadat ik 'iets' gevoeld zou hebben.
En natuurlijk voelde ik deze keer HE-LE-MAAL NIETS (!!!!). Geen idee van een eisprong, merkte niets aan mijn lijf. Dus toen zelf maar besloten dat dag 23 een mooie dag zou zijn om progesteron te meten.
Bij de uitslag van het prikken bleek ik de, tot nu toe, mooiste eisprong van alle cycli gehad te hebben. WAUW! Wat waren we blij! Alle factoren waren goed... dus duimen maar. Afgelopen dinsdag was dus mijn NOD ennnn er kwam geen menstruatie! Wel had ik zere borsten, zere tepels, stemmingswisselingen en de gehele dag verhoging (ik stond op met 37.4 de hele week).
Zou het nu dan toch?
Woensdagochtend tegelijk met mijn man opgestaan, want alleen testen voelt niet fijn. Het voelde deze keer zo goed, maar negatief... dik, vet, hartstikke negatief! Geen licht streepje, gewoon wit!
BAM! Weer die klap! Wat doet het pijn! Wat gebeurd er nu in mijn lijf dan? Waarom is elke cyclus anders? Waarom voel ik elke keer nieuwe en andere dingen?
Huilen, tranen drogen, douchen en allebei aan het werk.
Afwachten maar weer...
En toen gisterenavond veegbloed en nu zet het door... ongesteld.
Het voelde zo anders deze ronde...

Nu nog 1 ronde clomid50, twee maanden rust en in die twee maanden terug naar de gyn.
Afwachten, afwachten, afwachten...