Vanmorgen na mijn blog gebeld met het ziekenhuis. Toen nog vanuit de 'wat als'-vraagstelling. De verpleegkundige was heel stellig. Als je vanavond een positieve test hebt dan is de kans enorm groot dat het eitje al vertrokken is en is het in feite verspilling van je kostbare poging. Eigenlijk heeft ze ook wel gelijk. Mijn verstand weet dat iedere keer ook wel.
Ze gaf wel aan dat ze per maart hoogstwaarschijnlijk eindelijk het Lab zover hebben dat zij ook op zaterdag aan het werk gaan. Vanaf dan is het dus geen beperkende factor meer. Ze vond het echt heeeeel zuur voor me dat het mij 2x achter elkaar is overkomen dat ik geen poging krijg pmdat zij het niet kunnen fasciliteren. Daarom krijg ik vanaf volgende ronde weer echo's met eventueel medicatie om te voorkomen dat het me een 3e keer overkomt.
Zojuist me weer aan een ovulatietest gewaagd. En daar was ie: een dikke smiley. Daar waar ik de vorige keer die smiley wel van het scherm kon schoppen kon ik er nu alleen maar naar kijken met het gevoel: inderaad, daar ben je weer, ongewenst maar onveranderbaar.
Vanavond ga ik met vriendinnen uiteten en de kroeg in. Ik ga het er maar eens van nemen.
Overigens heb ik vandaag na veel wikken en wegen toch ook mijn leidinggevende maar verteld van het medische traject. Gezien mijn tijdelijke contract durfde ik niet goed. Ze reageerde ontzettend leuk en houdt het voor zichzelf en brieft het niet door naar haar manager. Ze vertelde dat ze samen met mijn andere hoofd al het verzoek heeft gedaan mij een vaste aanstelling aan te bieden. Of dat vanuit het hoge manangement kan is de vraag, maar ze wil me in ieder geval houden. Dat was ook een leuk opstekertje. Gelukkig dus niet een en al drama vandaag, al voel ik me van binnen hol en verdrietig door de IUI-tegenvaller OPNIEUW.
reacties (0)