Voortgang

Ik heb me vorige week gemeld bij een verloskunde praktijk en krijg 26 mei een intake gesprek. Ook hebben ze me een telefoonnummer meegegeven van de echopraktijk (ja ja let op het gaat blijkbaar om twee aparte instanties, wist ik veel). Ik heb vandaag gebeld en mijn eerste echo staat gepland op 28 mei. Op zich duurt het nog wel lang, maar gelukkig kon het nog wel voordat ik naar Amerika vlieg. Ik ga namelijk de eerste week van juni voor een congres via mijn werk naar Washington. Allemaal weer strak gepland dus.

Waar ik de laatste dagen mee rondloop in mijn hoofd is dat het allemaal veel te makkelijk gaat. Ik voel niets, ben niet misselijk, heb geen echt zeurende kwalen, enz. Ik zit er bijna over te denken nog maar eens een testje te doen, want het is erg onwerkelijk zo. Het is nog zo onzichtbaar, ontastbaar en onmerkbaar dat er een baby hard bezig is om in mijn buik te komen groeien. Ik heb er absoluut vertrouwen in, maar vind het ook wel eng en voel me soms onzeker. Eigenlijk is het natuurlijk van de zotte dat ik erover 'klaag', terwijl alles zo lekker verloopt. Nou goed, het zal er wel bij horen. Voor ik het weet heb ik die eerste echo en gaat het allemaal wat meer 'leven'. Mijn vriend en ik zijn in elk geval nog steeds heel blij en hebben nu al dikke voorpret soms.

Het kan ook wel zijn, omdat ik het nog niemand verteld heb behalve mijn zus. Ik heb er wel steeds meer zin in om het te vertellen. Er komt vrijdag ook wel een mooie kans om het onze vrienden te zeggen als we samen gaan eten, maar we willen even het moment afwachten, want we vinden het enerzijds een beetje zuur voor die vriendin van ons die net een miskraam heeft gehad en net te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft (die is er ook bij). We zien haar dan weer voor het eerst en dan wil je haar ook de aandacht geven, maar anderzijds kan het goede nieuws ook wel positief werken en de gehele vriendengroep even doen opleven. De meesten van hen hebben behoorlijk wat te verduren gehad het afgelopen jaar (baby overleden, miskramen, niet zwanger kunnen worden, andere naaste familieleden overleden, die borstkanker, enz.). het is een wonder dat mijn vriend en ik er zo ongeschonden zijn afgekomen denk ik soms en we kijken elkaar wel eens aan van 'wat hangt ons nog boven het hoofd'. Maar goed het kan dus ook wel juist goed zijn dat er positief nieuws komt. Kortom het is een beetje dubbel gevoel, dus we kijken even of het moment geschikt is en hoe de sfeer is.

Liefs Muzz