Zwanger na sterilisatie

Ik weet niet of dit het juiste forum is om mijn verhaal te delen, maar ik zit al zo lang op baby bytes, en misschien herkend iemand mijn verhaal en heeft dezelfde beslissing gemaakt.
Ik heb dus 3 kinderen ( 14) (9) (2) onze laatste kindje was een verrassing en totaal niet gepland, maar wel heel welkom. Hierna hebben mijn man en ik besloten om mijn man te laten steriliseren.
2 jaar geleden is dit gebeurd, het ging niet helemaal zoals het hoort, de artsen waren er samen over uit dat na veel zoeken mijn man geen rechter zaadleider had.
Ze hebben letterlijk de hele binnen voering naar buiten gehaald, links was het wel gelukt.
Na 3 maanden moest hij zijn zaad inleveren en dat was goed ( geen levend zaad).
Nu 2 jaar later ben ik dus zwanger ( 5 weken). Dit was een totale shok.
We wilden dit absoluut niet meer, het was een afgesloten hoofdstuk voor ons.
Blijkbaar heeft mijn man dus rechts wel een zaadleider, en wij denken dus dat toen hij zo toegetakeld was door alles naar buiten hebben gehaald, en terug gestopt. Dat daar alles bekneld en beschadigd was, en nu na 2 jaar alles is hersteld en weer op zn plek zit. En dat hij wel degelijk een zaadleider heeft aan de rechter kant
Maar dat moet straks uit blijken als hij terug voor onderzoek gaat.

Nu heb ik dinsdag een afspraak bij een abortus kliniek.
Nooit gedacht dat ik daar ooit zou moeten komen.
Maar mijn besluit staat vast. Ook al speelt het heel erg met mijn gevoel, en schuldgevoel wat ik heb.
Het gevoel van, al onze kindjes waren welkom en deze niet.
Ik hou van mijn kids en zou nooit zomaar zo'n beslissing maken, maar dit kan echt niet. Ons gezin in compleet, ik heb godzijdank 3 gezonden kindjes.
Mijn man staat het zelfde erin, maar heeft wel gezegd, als ik toch anders besluit, hij dat ook goed vind.

Sorry als ik iemand kwets met mijn blog. Maar het is fijn om het even met mensen te delen die ver van mij afstaan.

2610 x gelezen, 3

reacties (23)


  • Greyhound

    Hoe gaat het nu met je?

  • Yvonne4

    Wat lief dat je het vraagt.

    Ik moet zeggen dat de ingreep zelf ( zo noem ik het even) dinsdag mee viel.

    Ik was gelukkig vroeg aan de beurt. Ik kreeg eerst een echo, hij vroeg of ik wilde kijken. Dit heb ik wel gedaan, ook een foto mee gekregen, dan kon mijn man het ook nog even zien. Hij mocht er niet bij zijn helaas. Maar het was nog zo klein. Ook nog geen hart slag te zien. Daarna werd ik mee genomen. Ik ging voor 10 minuutjes onder narcose, na een half uur stond ik eigenlijk weer buiten.

    De dagen ervoor toch nog wel wat emotioneel geweest. Maar heel eerlijk, toen het achter de rug was en ik in de auto zat, had ik heel sterk het gevoel dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Ik heb er echt vrede mee. Klinkt hard, maar ik voel er weinig bij eerlijk gezegd. ( dit had ik eigenlijk niet verwacht).

    Maar ik hoop dat ik dit nooit meer hoef te doen.

    Mijn man heeft een doorverwijzing gekregen, en moet 2x een potje zaad inleveren.

    Dus nu mag hij aan de bak

    Bedankt voor je reactie

  • JeLuMi

    Wat een rot situatie zeg. Fijn dat jullie op een lijn liggen en samen de keuze hebben gemaakt.

    Wij hebben 4 kinderen en m'n man is ook gesteriliseerd. Ik zou echt niet weten wat ik moest doen als dit ons zou gebeuren.

    Heel veel sterkte. Want ondanks jullie weloverwogen beslissing, zal het vast ook moeilijk zijn

  • Yune

    Sterkte met wat je ook gaat beslissen.

  • mamahen3et

    Ik zal het meer tijd geven.

    Zo snel een abortus…het is nieuw leven wat er al is.

    Een broertje of zusje voor je andere kinderen.

    Denk ook eens over bijv 5 jaar verder.

    Dan heeft je nu jongste meisje ook een broertje of zusje om mee op te trekken.

    En ook voor later als ze ouder zijn.

    Zal je je niet continu af blijven vragen hoe het geweest zou zijn “als”?

    Een ongeplande zwangerschap is heel moeilijk, daar weet ik alles van.

    Ik ben ook door de pil zwanger geraakt en heb weken moeten wennen aan het idee van nog een kleintje (na bijna 8 jaar).

    Om zelf te beslissen nieuw leven te beëindigen…

    Terwijl je man als je het wel wilt houden je ook steunt dan zou ik altijd kiezen voor “het leven”.

    Ik hoop dat ik je niet kwets, dit is hoe ik het zou doen.

  • Yvonne4

    O nee hoor je kwetst me niet, ieder heeft een eigen mening, en dat mag. Als ik de meningen niet wilde lezen van anderen had ik geen blog moeten plaatsen.

    Helaas komt er wel meer bij kijken dan alleen leuk een broertje of zusje voor mijn andere kinderen.

    Praktische gezien word het al lastiger met 4.

    Opa en oma die met liefde onze kinderen opvangen als wij werken en als het moet 24/7, worden ook een jaartje ouder, en voor hun is 4 ook pittig. Alhoewel de oudste haar eigen gang gaat, ze doen het tenslotte al 14 jaar, maar daar moeten we ook gewoon rekening mee houden.

    Financiël moet het ook maar allemaal maar kunnen. Ze zeggen wel als er 3 kunnen eten dan kunnen er ook vier eten. Maar kinderen hebben niet alleen voedsel nodig.

    We hebben het heel gezellig met zn vijven, en tuurlijk ik zal mij altijd afvragen hoe zou het geweest zijn als.

    Maar soms moet je met je verstand denken, en deze moeilijke beslissing nemen.

    We hebben voor sterilisatie gekozen omdat we absoluut geen kinderen erbij wilde, en eerlijk , ik zie het echt niet meer zitten om zwanger te zijn. Ik ben bijna 38.

    Het is goed zo.

    Ik wens jou heel veel Liefde met je gezin

  • Lindaaaaaaaa

    Mooi gezegd. Je vraagt om een mening en die krijg je.

    Ik heb nu spiraal en ben als de dood om toch weer opnieuw zwanger te raken. 2 ziekenhuis trajecten gehad, maar zul je nu zien dat het spontaan lukt ondanks maatregelen.

    Maar mocht het toch gebeuren (hoop het 10000% van niet ) dan zou ik abortus niet over m'n hart verkrijgen

    Sterkte met alles !

  • Mommytobe2014

    Wat heftig!

    Hier stonden wij er een paar maanden geleden ook zo voor.. we kwamen er achter met 5 weken en hebben toen ook een gesprek gedaan met iemand van de ggd, kan ik echt aanraden, keuzehulp gesprek dacht ik dat het heet..

    Je kunt alleen of samen wij zijn samen gegaan ook al wisten we dat we het af wilde breken gewoon als bevestiging en idd hier kwam het zelfde uit. Het is een open en zonder veroordelingen gesprek en hij dacht echt met ons mee.. belichte alle kanten etc.

    Verder wilde ik wel eerst een vitaliteits echo en daar bleek dat het een leeg vruchtzakje was.. wat was dat een opluchting eerlijk gezegd.. en ookal heb ik dus officieel geen abortus laten doen, ik heb t er nog steeds soms moeilijk mee gewoon hoe het in je hoofd zit etc.. dus blijf praten want je mag hierna gewoon verdriet hebben en rouwen! Dikke knuffel

  • Yvonne4

    Bedankt voor je reactie, en je advies. Ik ga hier zeker eens naar kijken.

    Sterkte

  • Lindaaaaaaaa

    Lastig. Ik ben tegen abortus , maar je hebt er alles aan gedaan om niet zwanger te worden

  • Amatullaah

    Oh lastig.. ik heb ook 3 kinderen en na bijna 4 jaar door de spiraal heen zwanger geworden. Het heeft heel erg met mijn gevoel gespeelt.

    Zelf ben ik tegen abortus, dus ga dat zeker niet aanraden. Maar eerlijk gezegd heb ik er wel overna gedacht. Dit nieuws laat de grond onder je voeten beven als het ware, je leven staat weer op de kop. En nu 6 weken na het nieuws te kunnen verwerken, word ik steeds blijer.

    Zoals bij de andere kinderen zal ik ook deze keer mijn weg wel vinden en net zoveel van hem of haar houden als de rest. Een abortus is niet per definitie een oplossing want je zit met schuldgevoel..

    Heel lastig, maar dat maakt het leven ook mooi, je kan zoveel plannen als je wil maar (ik ben religieus) God bepaalt.

    Ik geloof niet dat iemand ook spijt kan krijgen van het toch houden. Zal het lastig zijn, ja tuurlijk, maar dat word het ook als je een abortus doet..

    Succes met je keus

  • Lehaison

    Heftig zeg, iets wat je nooit meer had verwacht! Snap dat het een schok moet zijn, zeker ook dat jullie 3e kindje ook al niet gepland was.

    Natuurlijk speelt het met je gevoel en emoties! Het is ook niet niks, het zwanger zijn, maar ook het weg laten halen. Denk er echt goed over na. Je kunt daarna niet meer terug. Het zit er nu nog! Veel sterkte!

  • Nog-even!

    Kun je dit psychisch aan, denk je?

  • Yvonne4

    Ik hoop het wel. Gelukkig hebben mijn man en ik heel veel steun aan elkaar, en kan ik mijn gevoel bij hem kwijt. We moeten het een plekje gaan geven. We hebben ooit een zwangerschap moeten afbreken met 20 weken, omdat ons dochtertje anacephalie had.

    Dit kunnen wij ook aan samen, maar het zal tijd nodig hebben.

  • Sharon

    Sterkte, wat een rotgevoel moet dit zijn .

    (Ps ik denk eerder dat de linkerkant hersteld is, dit kan namelijk gebeuren)

  • Yvonne4

    Dat is idd ook nog mogelijk ja, maar dit was onze eerste gedachten. We zijn wel erg benieuwd wat er straks uit komt na onderzoek.

  • Sharon

    Je bent niet alleen!

    Ben benieuwd wat er uut rolt, zorg je dat je genoeg ondersteuning op elk gebied heb! Want ondanks je overtuiging is het geen simpele ingreep

  • Mommiebakster

    :(

  • Lvm

    Sterkte de aankomende tijd.

    Maar uit je verhaal blijkt dat dit een weloverwogen en goed doordachte beslissing is geweest.

    Geniet van je gezin en neem jezelf niets kwalijk.