Geheel onverwacht gaan we voor een 2de kindje

Na de geboorte van onze dochter hadden mijn man en ik besloten eerst volop van haar te gaan genieten...tot op de dag van vandaag vind ik het nog steeds heel bijzonder dat ze in ons leven is...Ik zie en lees helaas nog steeds dat deze grote wens niet bij iedereen uitkomt en dit doet me dan ook groot verdriet...Dikke knuffel aan van mij voor jullie!!

Sinds een half jaar speelde bij mij steeds meer de gedachten en gevoelens op om nog voor een 2de kindje te willen gaan... Onze dochter reageert super lief op iedere baby die ze ziet en dat gaf mij het gevoel dat zij ook nog heel graag een broertje of een zusje wil...echt uitspreken kan ze dit nog niet...ondanks dat ze al best vaardig is in haar taal...maar hier is ze toch nog echt te jong voor...mijn kleine wijsneus. Mijn gedachten en gevoelens heb ik in de laatste maanden regelmatig bespreekbaar gemaakt met mijn man, maar hij had deze gevoelens helemaal niet en dus waren we iedere keer snel uitgepraat..tot mijn groot verdriet. Gezien mijn leeftijd en het maandelijks functioneren van mijn lichaam wat regelmatig een kortere cyclus laat zien, heb ik niet het gevoel dat spontaan zwanger worden mij ooit gaat lukken. We hadden na de geboorte immers afgesproken om sowieso niet meer het medisch traject in te gaan en mijn man voelde dit nog steeds zo...maar ik had alles er weer opnieuw voor over en dus ook het ivf traject waarin we dan weer terecht zouden komen. In de afgelopen weken kreeg ik steeds sterker het gevoel dat ik me er bij neer moest leggen, omdat de kans groot is dat mijn man bij zijn standpunt blijft...het is toch echt iets waar je het samen over eens moet zijn. Mijn behoefte groeide om dan ook spullen weg te gaan doen..want nu staat het alleen maar in de weg...en mocht ik dan toch nog spontaan zwanger worden dan zou ik het wel gewoon opnieuw kopen...maar die kans zou toch heel klein zijn. Plus ik ben nog steeds dagelijks dankbaar voor onze dochter..ik blijf het bijzonder vinden dat ze in ons leven is gekomen. Het gevoel van blijdschap wil ik dan ook niet beïnvloeden door het gemis van de wens voor een 2de kindje...er zijn ook een hele hoop voordelen te bedenken. Goh soms best lastig al die verschillende gedachten en gevoelens.

In de afgelopen week kwam het onderwerp een 2de kindje toch nog eens ter spraken tussen mijn man en ik en tot mijn verbazing reageerde hij nu heel anders...er was ruimte voor gesprek..het werd niet als vervelend ervaren om het over dit onderwerp te hebben en mijn man spreekt zelfs uit dat hij er de laatste tijd ook meer aan heeft gedacht...hij ziet hoe schattig onze dochter reageert naar andere baby'tjes en kindjes en dit heeft ook zijn mening doen veranderen.. We zijn zelfs akkoord gekomen om dan toch weer het medisch traject in te gaan, omdat mijn gevoel zegt dat het spontaan niet gaat lukken. Ik heb echt gehuild van blijdschap en hem zelfs bedankt..wat hij een beetje vreemd vond..hahaha.. As maandag heb ik een afspraak bij de huisarts voor een verwijzing en ik heb het ivf-centrum inmiddels telefonisch gesproken en zij ontvangen ons weer met open armen..wat een heerlijk gevoel!! Wordt vervolgd dus...