Herkenning en erkenning..

Zoals een aantal vaste BB bezoekers al weten, is dat ik en mijn partner graag samen een kindje willen van ons samen, een gezinnetje. We zijn op dit moment in ronde 3 (cyclusdag 1 vandaag) aanbeland, dus de rode draak heeft zich daarnet gemeld.


Aan de ene kant natuurlijk goed, omdat je lijf doet wat 't moet doen, en gezond is, en vrij op tijd (meestal een cyclus van 28-29 dagen, en nu eentje van 30 dagen) maar ook wel weer een domper, dat 't niet gelukt is.


Vrijwel alle dagen in de week, of het nou op 't internet is, of via de krant, of via andere social media of in kennissenkring. Mensen in de omgeving, direct of indirect worden zwanger of zijn zwanger. 


Als vrouw en ik als persoon, vind dat dan heel erg moeilijk om echt blij te zijn voor diegene, want ja, die is nu zwanger (ook mss na heeeeel lang proberen). Het gevoel dat ik er dan bij krijg, ik weet niet hoe ik het noemen moet, jaloezie misschien? (afgunst is 't niet)  van die ander wel, maar ik nog niet. (ik ben zelfs gister eerder van een verjaardagsfeestje weggegaan omdat er 1 vrouw bij was die nu 20 weken zwanger is (ondanks dat ze best lang hebben geprobeerd, en zij heel veel daarvoor is afgevallen))


Ik heb dat ook samen met mijn partner besproken, en die heeft me gerust gesteld, dat 't ons wel zal lukken, al staat er niet bij wanneer.


Maar toch voel(de) ik mij schuldig, van mag ik mij wel zo voelen? Mag ik jaloers zijn? Mag ik dan verdrietig en boos zijn? of mag ik dan wel mijn frustratie uiten?


Want ik ben voor de rest gezond, ik heb 't goed samen met mijn partner, mijn beide ouders zijn er nog en zijn gelukkig nog gezond, waarom zou je (ik) jaloers moeten zijn op andere die iets hebben dat ik niet heb?


Wat zegt dat over mij als persoon?


Weetje, soms dan wil ik gewoon dat iemand, wie dan ook zegt, van ik weet wat je doormaakt en hoe 't voelt, en je gevoel mag er zijn. En dan kan zeggen, van probeer te genieten van 't het en degene die je NU om je heen hebt, dan komt de rest vanzelf.


 


Wie herkend zich hierin?


En hoe ben jij daar mee omgegaan?


 


kusjes,


Yune


 

1187 x gelezen, 3

In Zwanger worden

reacties (0)


  • Zonnebloem87

    Ik herken je gevoel zo goed. En wij zijn pas "officieel" in ronde 2 (met Clomid), hiervoor hebben we wel al 1,5 jaar onbeschermd gevreeën zonder bevruchting, maar waren op dat moment niet bewust bezig met zwanger raken.

    Het verlangen is zo groot. Het beheerst op sommige momenten echt je leven. En dan lijkt het ook nog eens alsof heel de wereld om je heen opeens zwanger raakt! Ikzelf had erg veel moeite met mensen die lieten doorschemeren dat hun zwangerschap een "ongelukje"/niet gepland was, of de buurvrouw die zwanger is van haar 5e in 8 jaar.

    Het zegt niets, denk ik, over jou als persoon. Het zegt dat je iets heel graag wil, dat je er emoties bij voelt. Wat fijn dat je er zo goed over kan praten met je partner. Dat is iets wat mij op de been houdt en ook positief houdt. Ik laat mijn emoties toe en heb (dankzij mijn psycholoog waar ik onder behandeling ben nlv mijn eerdere burn-out) mezelf aangeleerd dat ik mij 15 minuten per dag zo mag voelen. Jaloers, boos, gemeen denkend naar anderen. Na die 15 minuten probeer ik me weer te richten op andere dingen en het positieve.

    Dit, samen met praten, praten, praten, praten, praten met mijn partner helpt bij mij erg goed.

    Succes! En ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt!

  • Yune

    Dat is idd een hele goede en fijne tip. Zo mag 't gevoel er zijn, zonder te lang te overheersen.. dank je wel

  • 3wordmeer

    Ik snap presies wat je bedoeld. Het is ook lastig met dat gevoel om tegaan juist omdat je het een ander zo gunt maar je zelf ook zooooo graag zou willen

    Ik noem het teleurstelling idd waarom zij wel en wij nog niet.

    Denk dat t wel gezond is....

    Wij zijn nu na de 6e (tevens laatste behandeling) behandeling zwanger.

    Ik hoop voor jullie dat het snel zover mag zijn!!

  • Claudia32

    Ik ken je gevoel en heb er eens een blog over geschreven. Enige verschil, wij waren bijna 2 jaar bezig incl. 2 ziekenhuizen en verschillende dokteren. In het begin had ik dat jaloerse gevoel totaal niet, dit kreeg ik pas na dat wij aan het ziekenhuis traject begonnen en duidelijk werd dat wij een handje hulp nodig hadden.

  • Jessplus1

    Wij zijn ook pas zwanger geraakt na 11 maanden, dat is natuurlijk niet extreem lang maar ik vond dat al echt zo enorm zwaar. Was zo teleurgesteld in me lichaam. En telkens zie je vrouwen die zwanger zijn maar jij zelf maar niet. Het is echt vreselijk en ik snap je “jaloezie” echt heel goed. Ik bedoel een beetje blij zijn voor een ander is wel op zijn plek maar dat je zelf jaloers en verdrietig ervan wordt en gedachtes krijgt zoals waarom zij wel en ik niet en dat soort dingen vind ik heel normaal. Snap helemaal hoe je je voelt en vind dat je daar ook best mee mag zitten, het is niet niks om een kinderwens te hebben maar toch niet snel of helemaal niet zwanger te worden.

  • 4mommy

    Ik vind dat niet vreemd hoor. En ik zeg het gewoon als me dat in mijn hoofd zit. En als een ander daar mee zit is het hun probleem.

    Ik heb een 'ma gehad en daarna als iedereen een aankondiging deed ik werd daar jaloers van. Was moeilijk, ik kon daar ook geen oprechte blijheid voor opbrengen.

    Je man heeft gelijk, jullie tijd komt wanneer het rijp is. En wanneer dat is kan idd niemand je vertellen.

    Ik ben ook opnieuw ongesteld geworden en we zitten ook nu in ronde 1, we zullen zien waar het schip strand.

    Ik duim voor je dat jij ook over 4 weken een positieve test hebt!

  • Birth

    Ik ken het ook heel goed. Een tijd geleden zijn er een aantal mensen in mijn directe omgeving zwanger geraakt. Ik had het zo moeilijk hiermee. Heb toen aangegeven dat ik heel blij voor hen was maar Het me ook zeer deed omdat het zo confronterend was met mijn eigen fertiliteitsproblemen.. Een van de stellen ben ik toen verloren, omdat zij er niet mee om konden gaan. Ze namen me mijn verdriet zeer kwalijk en stelden dat hun kind niet welkom zou zijn (als er iets NIET waar is is dat het wel, elk kind is welkom!!).

    Het is jammer, maar ieder moet er kunnen zijn. Niet alleen de ander. Jouw gevoelens rondom de vruchtbaarheid is gewoon reëel en mogen er ook zijn. Ik wens voor jou dat jullie kinderwens gauw werkelijkheid mag worden

  • Wensvoor3e

    Herken dat heel erg goed! Voelde alsof ik in de winkel altijd het "verkeerde" pad koos...vol baby voeding luiers ect...

    Op tv alleen maar reclame over baby's en de 1 na de ander werd zwanger.

    (Hier heb je niet veel aan) wij deden er een dikke 28 maanden over eer het lukte...

    Ik kan niet vertellen hoe je je daar over heen moet zetten of hoe te accepteren..het is een vreselijk gevoel. Indd geen jaloezie of toch wel ik weet het niet. Mijn vriend was gelukkig in alle opzichten rustiger en zei inderdaad...het komt wel goed het gaat ons lukken..

    En het zegt helemaal niets over jou als persoon...ja dat je gevoel hebt ;-) en gelukkig maar.

    Ik hoop dat het jullie snel mag lukken

  • LadyVee

    Waarom zou je je niet zomogen voelen? Ik snap het heel goed hoor! Wij zijn 9 maanden bezig geweest in t begin was ik er erg mee bezig maar ik heb t los gelaten en in vriend is gestopt met roken en toen was het raak. Je kunt het niet forceren wel een handje helpen. En jij nog zeker verdrietig/boos zijn en misschien wel jaloers! Dat is een normale emotie hoor en je bent ook maar een mens. Het komt allemaal wel goed 😘