De klap komt binnen....

De klap komt inmiddels aan...
Dat de 2e miskraam een feit is en ik in 5maand tijd voor
de 2e keer dat lege gevoel ervaar...
Er groeide iets in mij wat een mensje moest worden...
Waarom is het niet bij mij gebleven? Waarom moeten we dit opnieuw doorstaan?
Waarom?!
Waarom is het soms zo hard? Alsof we nog niet genoeg mee hebben moeten maken
Waar we niet zelf voor kozen...maar wat me moest overkomen..
Is dit een straf? Wat heb ik dan misdaan? Of is dit ter bescherming voot wat komen zou?
Wat het ook is, ik ben verdrietig en had dit niet nog een 2e keer mee Willen maken in zo'n korte tijd..
K*tzooi :'(

122 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • river84

    Sterkte

  • Yes85

    Bedankt lieve meiden!
    Ja 11miskramen is wel extreem vergeleken met 2mk's....
    Ben blij dat jullie het geluk gegund is na al die jaren boosheid verdriet en frustraties.

    De feiten zijn heel rationeel.... iets mis met vruchtje, natuur heeft ons behoed etc etc.
    Idd 'het zal wel' is wat ik vaak denk maar weet dat het wel de waarheid is en mensen bedoelen het goed.

    Maar de emoties zijn niet minder erg aanwezig ofzo...
    En ook al komt het 1 op de 7 zwangerschappen voor... het overkomt ons nu 2x in korte tijd en daar verandert alle feiten en gevoelens niets aan.

  • mama.van.ivy

    Meid heel veel sterkte ik sluit me aan bij My sweet

  • An88

    Sterkte meis... ik snap dat als mensen zeggen, er was vast iets mis met het kindje , het was geen goed vruchtje, dat jij denkt: het zal wel!! Alles voelt oneerlijk.. maar het is geen straf! Je heb niks misdaan!
    Veel sterkte

  • my,sweet,sugar,bees

    Het is nooit een straf en idd god heeft jullie behoed van een veel lastigere situatie geloof me het kindje was iets mis mee

  • sunnylightsmile

    Lieve meid, ik heb 11 miskramen gehad (verdeeld in 6, 5 jaar)en werd maar niet zwanger en als het lukte ging het snel mis. Ik weet hoe je je voelt en dat gevoel zal ik nooit vergeten. Maar lieve meid tot onze grote verbazing zijn we na 6, 5 jaar en heel veel verdriet, boosheid en wanhoop de trotse ouders geworden van een gezonde zoon die nu iets 3 jaar 8 maanden oud is. Ondertussen hebben we nog een zoontje van 2, 5 en 1tje in mijn buik ( die voor zijn leventje aan het vechten is). Hou vol. We hebben een lange weg afgelegd en ik weet nu dat wonderen echt bestaan alleen kan het zijn dat het op zich laat wachten. Ik wens je heel veel succes en hoop dat jullie binnenkort een prachtige gezonde baby in jullie armen kunnen sluiten. Niet opgeven. Sterkte

  • lente mama

    sterkte!